– Umysł malarza musi być w głowie malarza, choćby po to, aby być blisko oczu – mawiała Franciszka Themerson. Wernisaż wystawy jej rysunków z lat 50. i 60 XX wieku w Płockiej Galerii Sztuki otworzy tegoroczny Festiwal Themersonów Skarpa.
„Dlaczego umysł jest w głowie?” to tytuł obrazu Franciszki Themerson z 1954 roku. „Dlaczego istnieje coś raczej niż nic?” – tak nazywa się jej kolejne dzieło. Artystka, żona Stefana Themersona, podchodziła do sztuki bardzo intelektualnie. Istotą jej twórczości był wymijający stosunek do osobliwych pytań, odnoszących się do podstawowych tajemnic naszego bytu, zabarwiony szczyptą oschłego humoru.
Rysunki na wystawie, która zostanie otwarta w sobotę 19 października o 18 w siedzibie PGS i będzie dostępna do 31 października, pokazują jak ewoluowała sztuka Franciszki Themerson od czasu, gdy zaczęła umieszczać panów w melonikach na abstrakcyjnych płótnach z końca lat 40.
Gdy panowie na obrazach przestają być komiczni, zaczynają pokazywać swoje uczucia. Na rysunku „Dwaj panowie z kreskami” zdają się oni ze zdziwieniem i dumą patrzeć na kreski, z których są stworzeni.
Obrazkowy świat tworzony
przez Franciszkę Themerson wydaje się dziwny, pozbawiony powagi i logiki świata rzeczywistego. Jest przy tym nacechowany silnym poczuciem dramatu istnienia. Ślady ludzi i otoczenia z c.asem coraz bardziej zbliżały się do siebie, przeobrażając się w improwizacje kresek na kształt pisma rysunkowego.
Dwa cykle, które będzie można podziwiać na wystawie w PGS, to „Nowa architektura” (koniec lat 50.) i „Ślady życia” (początek lat 60.). To właśnie na nich po raz pierwszy można zaobserwować charakterystyczne dla późnej twórczości Franciszki Themerson „bi-abstrakcyjne” obrazowanie.
Fot. Archiwum PGS
„Dlaczego umysł jest w głowie?” to tytuł obrazu Franciszki Themerson z 1954 roku. „Dlaczego istnieje coś raczej niż nic?” – tak nazywa się jej kolejne dzieło. Artystka, żona Stefana Themersona, podchodziła do sztuki bardzo intelektualnie. Istotą jej twórczości był wymijający stosunek do osobliwych pytań, odnoszących się do podstawowych tajemnic naszego bytu, zabarwiony szczyptą oschłego humoru.
Rysunki na wystawie, która zostanie otwarta w sobotę 19 października o 18 w siedzibie PGS i będzie dostępna do 31 października, pokazują jak ewoluowała sztuka Franciszki Themerson od czasu, gdy zaczęła umieszczać panów w melonikach na abstrakcyjnych płótnach z końca lat 40.
Gdy panowie na obrazach przestają być komiczni, zaczynają pokazywać swoje uczucia. Na rysunku „Dwaj panowie z kreskami” zdają się oni ze zdziwieniem i dumą patrzeć na kreski, z których są stworzeni.
Obrazkowy świat tworzony
przez Franciszkę Themerson wydaje się dziwny, pozbawiony powagi i logiki świata rzeczywistego. Jest przy tym nacechowany silnym poczuciem dramatu istnienia. Ślady ludzi i otoczenia z c.asem coraz bardziej zbliżały się do siebie, przeobrażając się w improwizacje kresek na kształt pisma rysunkowego.
Dwa cykle, które będzie można podziwiać na wystawie w PGS, to „Nowa architektura” (koniec lat 50.) i „Ślady życia” (początek lat 60.). To właśnie na nich po raz pierwszy można zaobserwować charakterystyczne dla późnej twórczości Franciszki Themerson „bi-abstrakcyjne” obrazowanie.
Fot. Archiwum PGS
