Już dawno minęły czasy, w których tylko mężczyzna mógł być głową rodziny – życiowym mentorem i żywicielem. Obecnie zdarzają się sytuacje, w których to kobieta pełni tę funkcję, zarabiając więcej od mężczyzny, co zupełnie nie pasuje do nieprzemijających stereotypów, mówiących, że to mężczyzna powinien utrzymywać żonę i dzieci. Kobiety nie chcą być dłużej tylko gospodyniami – chcą mieć pewną pozycję na rynku pracy i szansę na karierę. Również w branżach uznawanych za „męskie“.
W jakich branżach typowo męskich pracują kobiety?
Nie licząc typowych branż, w których liczy się siła fizyczna – np. branży budowlanej, istnieje wiele branż, które są uznawane za typowo męskie. Chociażby branża techniczna – na rynku pracy mamy coraz więcej kobiet z tytułem inżyniera, zdobytym na uczelni technicznej. Kobieta może nie dać sobie rady z ciężką pracą fizyczną na budowie ze względu nie na dyskryminację, ale uwarunkowania fizyczne, natomiast może zostać inspektorem budowy, zajmować wysokie stanowiska kierownicze i stanowiska wyższe w firmach z różnych przemysłów.
Dlaczego wciąż dochodzi do segregacji zawodowej ze względu na płeć na rynku pracy?
Obwinić o to można stereotypy płci, które silnie zakorzeniły się w społeczeństwie. Obraz płci jest powodem asymetrycznego podziału zawodowych ról kobiet i mężczyzn, i często bywa jedynym argument za takim podziałem.
Potężny procent stanowisk w firmach z przemysłów technicznych, motoryzacyjnych i podobnych obsadzają mężczyźni, którzy stereotypowo podchodzą do obsadzania kobiety na stanowisku w jednej z tych branż. Mówią sobie: „Z babą się nie dogadam“, „Kobieta w tej firmie? Facet zna się lepiej“, nie przyjmując do wiadomości, że kobieta może nabyć taką samą wiedzę i doświadczenie zawodowe.
Inną przyczyną jest możliwość odejścia kobiety na urlop macierzyński. Z tego powodu na rozmowie kwalifikacyjnej kobietom często są zadawane pytania o plany osobiste, ba, niektórzy mogą posuwać się do namawiania potencjalnej pracowniczki do podpisania deklaracji o czasowej rezygnacji z macierzyństwa lub o braku ciąży...
Pracodawcy myślą, że mężczyźni są bardziej stabilni w planowaniu przyszłości osobistej i zawodowej, są również przekonani, że to dla kobiety plany rodzinne są ważniejsze niż kariera zawodowa.
Jeżeli porównalibyśmy stanowiska obsadzane przez obie płcie, mogłoby się okazać, że kobiety zarabiają mniej i wolnej awansują mimo posiadania identycznych kwalifikacji i doświadczenia. Jeżeli pracują w branży postrzeganej za męską, nie ufa się im tak samo, jak mężczyznom. Z tego powodu mogą się czuć mniej stabilnie na danym stanowisku, mając poczucie, że są oceniane przez pryzmat uprzedzeń, które biorą się ze stereotypów.
Paradoksalnie kobietom „broni się“ dostępu do pewnych branży, tym samym nie ograniczając w ogóle pod tym względem mężczyzn, którzy mogą pracować bezproblemowo w pracach uważanych za typowo kobiece – np. jako przedszkolarz czy prywatny opiekun dzieci. Ograniczenia dla kobiet w przeważającej części wynikają z krzywdzących stereotypów – o ile za uzasadniony można uznać argument, że kobietom brak siły fizycznej i tężyzny mężczyzny do fizycznej pracy w przemyśle ciężkim, o tyle deprecjonowanie kobiet z powodów innych stereotypów płci razi niesprawiedliwością.
Artykuł powstał we współpracy z Grafton.pl – sprawdź oferty pracy na: .
