Bohaterka obrony Płocka ma swój pomnik. Marcelina Rościszewska dumnie stoi na ul. Tumskiej [ZDJĘCIA]

O 13:30 rozpoczęła się uroczystość przy pomniku Marceliny Rościszewskiej, zasłużonej płocczanki, działaczki społecznej, dyrektorki żeńskiego gimnazjum i bohaterki obrony Płocka w 1920 roku. Pomnik odsłoniły wnuczki Rościszewskiej - Janina Rościszewska i Bożena Baborska. 

Marcelina Rościszewska (z domu Dąbrowska) urodziła się w 1875 roku w Lipawie, na terenie dzisiejszej Łotwy. W wieku 9 lat została sierotą, a wychowanie i edukację zawdzięcza ciotkom. 

Po studiach na Uniwersytecie Paryskim i Sorbonie wróciła do kraju i poślubiła Seweryna Rościszewskiego, właściciela majątku w Niedrożu, niedalego Drobina. Małeństwo doczekało się dwóch synów, ale związek się rozpadł. Rościszewska z dziećmi przeniosła się do Płocka w 1908 roku. 

Objęła funkcję przełożonej w Szkole Udziałowej w Płocku (dziś ul. Kolegialna 5) prowadzonej przez księdza Ignacego Lasockiego. W 1912 roku do placówki uczęszczało 215 uczennic.

- Szkoła była znana z nowoczesnych metod nauczania, szacunku dla uczennic bez względu na status społeczny, uwzględniania zajęć pozaszkolnych. Natomiast w 1920 roku podczas obrony Płocka najważniejsze „dziecko” Marceliny to Służba Narodowa Kobiet Polskich (założona przez nią w listopadzie 1918 r.), która działała dzięki darom społecznym: pieniężnym, rzeczowym, biżuterii czy domowym precjozom.  Komendantka Rościszewska zorganizowała w budynku  gimnazjum szpital, którym kierował doktor Bronisław Mazowiecki - czytamy w skróconej biografii Rościszewskiej na stronie Książnicy Płockiej.

Uczennice jej szkoły były zaś sanitariuszkami. Za swoje bohaterstwo w 1921 roku została odznaczona przez marszałka Józefa Piłsudskiego Krzyżem Walecznych, a odznaczenie odbierała w charakterystycznym kapeluszu z dużym rondem. 

Rościszewska w Płocku mieszkała do 1935 roku. Przeniosła się do Krakowa, gdzie zmarła w 4 kwietnia 1949 roku.