To już 45 lat. Zapraszają do wspólnego świętowania jubileuszu

45 lat temu przy Nowym Rynku 11 mieścił się nowo wybudowany dom kultury. W 2020 roku mija również 45 lat od pierwszej premiery Teatru Dramatycznego w Płocku – „Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale” Wojciecha Bogusławskiego w reżyserii Jana Skotnickiego, współzałożyciela placówki i jej pierwszego dyrektora. Tak się zaczęło. W najbliższą niedzielę postarają się przybliżyć niektóre z wydarzeń, które składają się na historię płockiego teatru.

Zapraszają do wspólnego świętowania jubileuszu teatru.

– Naszego teatru – bo ten teatr jest naszym wspólnym dobrem. Powstał dzięki mieszkańcom Płocka i istnieje dla nich. Zwykle benefisy obchodzą ludzie. My zapraszamy na benefis teatru. Przez 45 lat na scenie wydarzyło się wiele. Tego wieczoru spróbujemy przypomnieć sobie niektóre z tych wydarzeń. Niezapomniane piosenki czy sceny ze spektakli zaprezentują aktorzy w krótkim programie artystycznym.

Następnie będzie można obejrzeć film Piotra Bały pt. „45 lat teatru, czyli nic o nas bez nas”, w którym zobaczymy wspomnienia ludzi związanych z płocką sceną. Wieczór Jubileuszowy „Nasz teatr” odbędzie się  12 stycznia 2020 r., początek o godz. 17.00. Bilety w cenie 20 zł do nabycia w kasie teatru.

Teatr w Płocku

Twórcą płockiego teatru był Rajmund Rembieliński, na którego zlecenie przebudowano kościół św. Trójcy według planów Aleksandra Groffego. W ten sposób narodził się Teatr Miejski w sierpniu 1812 roku i działający do drugiej wojny światowej, aż w 1940 roku niemieckie władze rozkazały zburzyć budynek. Po wojnie przedstawienia wznowiono w sali kina Przedwiośnie. W 1972 roku podjęto próbę utworzenia filii, a zaledwie dwa lata później na mocy zarządzenia ówczesnego prezydenta miasta, Henryka Rybaka i Naczelnika Powiatu w Płocku, Stanisława Tytera powołano do życia Teatr Dramatyczny, według projektu Tadeusza Zielińskiego i Stefana Putowskiego. Pierwotnie budynek służył jako Dom Kultury dla pracowników Petrochemii. Pierwsza premiera odbyła się 12 stycznia 1975 roku, za którą w całokształcie odpowiadał Jan Skotnicki. Dyrektor zabiegał, aby płocki teatr otrzymał imię Jerzego Szaniawskiego. On sam mawiał, że nie istnieje jedna recepta na teatr płocki, natomiast to, co się liczy, to absolutna podstawa, dbałość o ciągłość kultury narodowej.

Kolejna przebudowa i modernizacja lokalnego teatru przypadła na lata 2006-2007 (już za czasów obecnego dyrektora Marka Mokrowieckiego, który objął tę funkcję w 1990 r.), kiedy nie tylko zmieniono wygląd zewnętrzny bryły budynku, ale także odpowiednio doposażono, aby kolejne przedstawienia widzowie oglądali na większej scenie (z dołączoną sceną obrotową i zapadnią), nad którą można było podwiesić dekoracje. Pojawił się również orkiestron mieszczący skład orkiestry operowej. Przybyła Scena Kameralna, natomiast do realizacji monodramów i mniejszych spotkań służy obecnie tzw. Sala Pamięci, zwana często „Piekiełkiem”. Po zmodernizowaniu pracowni teatralnych i powiększeniu wszystkich pomieszczeń garderobianych, kubatura budynku zwiększyła się o 10 tysięcy metrów sześciennych. W 2019 roku odbyła się modernizacja sprzętu elektrycznego i akustycznego, zrealizowana ze środków Samorządu Województwa Mazowieckiego