Fiszel Zylberberg przyszedł na świat w Płocku w 1909 roku. Jako dziecko mieszkał przy ówczesnej ulicy Szerokiej 47. Był studentem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie swoją plastyczną wrażliwość rozwijał pod okiem samego Leona Wyczółkowskiego.
Zanim wybuchła wojna, miał indywidualne ekspozycje w Paryżu i Warszawie. W czasie drugiej wojny światowej aresztowany przez Niemców trafił do obozu koncentracyjnego w Auschwitz-Birkenau. Tam zginął w 1942 roku.
Fiszel Zylberberg był przedstawicielem realizmu. Tematy swoich prac czerpał przede wszystkim z otaczającej go rzeczywistości. Rysując wiejskie motywy i krajobrazy, małomiasteczkowy folklor czy ludzkie portrety, zawierał w nich wielki ładunek emocjonalny, ciepły, humanistyczny stosunek do ludzi.
Artysta solidaryzował się z ludźmi ciężko pracującymi, biednymi czy upośledzonymi. Malował żebraków, rybaków i starców. W jego twórczości nie brak również motywów płockich. Często przewija się motyw kulawego Antka – syna dozorcy domu, płockie uliczki, podwórka i domy. Na wystawie, której wernisaż odbędzie się w piątek 17 maja o 17, prezentowane będą grafiki Fiszela Zylberberga pochodzące ze zbiorów Muzeum Mazowieckiego.
