Płocczanie upamiętnili siostrę Helenę

W kościele na Górkach odsłonięto tablicę poświęconą zmarłej kilka lat temu zakonnicy, znanej chyba wszystkim płocczanom śp. Helenie Pszczółkowskiej. Z inicjatywą upamiętnienia skromnej szarytki nazywanej „płocką Matką Teresą” wystąpili płocczanie.

Jak poinformowała Elżbieta Grzybowska, rzeczniczka płockiej Kurii, tablicę dedykowaną śp. Helenie Pszczółkowskiej ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo odsłonięto 4 marca w kościele parafii św. Maksymiliana Kolbego. - To właśnie na terenie tej parafii przez czterdzieści lat siostra szarytka pomagała chorym, ubogim, samotnym - przypomina Elżbieta Grzybowska i przywołuje fragment homilii wygłoszonej 4 marca przez ks. Kazimierza Małżeńskiego CM ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy: „Przez 40 lat ulicami Płocka do zapomnianych i biednych przemykał Chrystus, który miał oczy s. Heleny i jej uśmiech. Trzeba sobie życzyć, aby ten Chrystus miał dziś twarz każdego z nas. Wówczas człowiek człowiekowi będzie bratem, odnajdziemy swą godność i będziemy mieć odwagę czynnego głoszenia Ewangelii Chrystusowej. Tam, gdzie nie ma szacunku dla ubogich i zapomnianych, tam nie ma kultury i pełni życia”.

Tablicę ufundował i zaprojektował anonimowy darczyńca, a z inicjatywą jej powstania wystąpili wierni świeccy.

Jak przypomina rzeczniczka Kurii, s. Helena Pszczółkowska (1925-2007) urodziła się we wsi Dzielin pod Przasnyszem, w diecezji płockiej. W 1942 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo (szarytek) na warszawskiej Tamce, tam uzyskała dyplom pielęgniarski. Nowicjat rozpoczęła na trzy godziny przed wybuchem Powstania Warszawskiego. Po obłóczynach pracowała w szpitalu dziecięcym w Kielcach, Lublinie, Otwocku, potem wróciła do Warszawy. Do płockiego domu zgromadzenia przy ul. Warszawskiej przyjechała w 1966 r. Przez wiele lat była opiekunem społecznym, odwiedzała chorych w ich domach.

W latach 80. i później zajmowała się dystrybucją darów zagranicznych, organizowała spotkania świąteczne, zdobywała leki i pieniądze dla biednych i chorych. Ściśle współpracowała z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej. Pomoc świadczyła z ogromną prostotą, skromnie, cicho i skutecznie. Przez całe życie realizowała ideał życia poświęconego innym, zgodnie ze ślubem zakonnym, nakazującym służbę ubogim. Nazywana była „płocką Matką Teresą”. Zmarła 2 marca 2007 r., w wieku 82 lat. Jest pochowana na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Została odznaczona medalami „Zasłużony dla Płocka”, „Zasłużony Opiekun Społeczny”, a także Złotym Krzyżem Zasługi.

Fot. diecezjaplocka.pl