Sława husarii była tak duża, że wielu przeciwników od razu wolało wziąć nogi za pas zanim doszło do potyczki. Husaria istniała od początku XVI w., zaś w kolejnym stuleciu wsławiła się największymi sukcesami, zdobywając przydomek najgroźniejszej jazdy świata. Oryginalną zbroję husarską zobaczymy w płockim Muzeum Mazowieckim od 10 października.
Husaria wciąż pojawia się jako symbol niezłomności oraz walki z dużo silniejszym przeciwnikiem. Celem husarii było szybkie zgniecenie przeciwnika i otwarcie pola dla formacji lekkich.
Pokazany na wystawie egzemplarz husarskiej zbroi pochodzi ze zbiorów słynnej rodziny Kossaków, której przedstawiciele malowali polską jazdę.
- W latach siedemdziesiątych XX w. zbroja została zakupiona przez jednego z krakowskich kolekcjonerów od Glorii Kossak, córki malarza Jerzego Kossaka. Dzięki środkom przekazanym przez Fundację Orlen kupiło ją Muzeum Historii Polski w Warszawie. W nim finalnie znajdzie miejsce na wystawie stałej - poinformowało Muzeum Historii Polski.
Zanim jednak trafi na wystawę stałą, zbroję obejrzą płocczanie w Muzeum Mazowieckim przy ul. Tumskiej 8. Głównym bohaterem wystawy będzie nowożytna (pochodząca z przełomu wieków XVII i XVIII) zbroja husarska złożona z szyszaka, napierśnika, obojczyka, naramienników i pary karwaszy (chroniły one przedramiona, od łokcia do nadgarstka). Tak zachowana pełna zbroja husarska jest wyjątkiem, ponieważ mało która placówka muzealna może pochwalić się tego rodzaju eksponatem.
Wernisaż odbędzie się 10 października o godz. 12.00 w Muzeum Mazowieckim w Płocku przy ul. Tumskiej 8. W czasie wernisażu wystawy profesor UAM, dr hab. Maciej Franz – specjalizujący się w historii wojskowości – opowie o elementach husarskich zbroi i zdradzi ich wszystkie tajemnice.
Wystawa „Z dumą o przeszłości, z odwagą o przyszłości”, której organizatorem jest PKN Orlen, będzie dostępna do 15 października w godzinach otwarcia placówki. Wstęp zarówno na wernisaż, jak i na samą wystawę, za darmo.
Data wernisaży zbiega się z rocznicą oblężenia przez Turków Chocimia (2 września – 9 października 1621 r.). Jak podają źródła, po stronie polskiej walczyło m.in. ponad 8 tys. husarzy. Oblężenie twierdzy chocimskiej było ostatnim etapem wojny polsko-tureckiej w latach 1620-1621, nazywanej też - za poetą Wacławem Potockim - wojną chocimską. 9 października 1621 r. podpisano układ, w którym Rzeczpospolita zobowiązała się powstrzymywać napady Kozaków na terytoria tureckie, Turcy zaś - najazdy tatarskie na ziemie Rzeczypospolitej. Główny cel tureckiej inwazji, czyli wymuszenie od Rzeczypospolitej wysokiego haraczu, nie został zrealizowany. Niedługo potem nieopłaceni tureccy janczarzy zamordowali sułtana Osmana II. Zdaniem części współczesnych historyków tureckich, niepowodzenie chocimskie i zamordowanie sułtana było pierwszym krokiem na drodze ku osłabieniu władzy sułtana i co za tym idzie kryzysu Imperium Osmańskiego.
