Na Mazowszu chorujemy najczęściej [FOTO]

W czasie konferencji poświęconej tematyce nowotworów potwierdzono: nowotwory złośliwe płuca są najczęstszą przyczyną zgonów na Mazowszu. Dotyczy to zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Lekarze przyznali, że czasem w medycynie „brakuje armat” do skutecznej walki o życie chorego pomimo coraz większej ilości leków i terapii.

W środę odbyła się w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Płocku interdyscyplinarna konferencja naukowa poświęcona epidemiologii nowotworów na Mazowszu z udziałem m. in. władz miasta, radnych czy dyrektora biura ochrony środowiska z Orlenu, Arkadiusza Kamińskiego. Była jednak dedykowana głównie środowisku lekarskiemu. Komuś, choćby bez szczątkowej wiedzy medycznej, mogła wydać się mało przystępna.

Zaproszeni eksperci m. in. z Mazowieckiego Rejestru Nowotworów, koncentrowali się na nowotworach złośliwych, które przenikają do tkanek i zaczynają atakować inne organy, jak i łagodnych, kiedy guzek okazuje się nie taki strasznie groźny. Przedstawili sporą ilość danych. Nie wyłania się z nich zbyt optymistyczny obraz naszego województwa, które nie tylko przoduje pod względem powierzchni i liczby ludności. Niestety zajmuje również pierwsze miejsce, jeśli chodzi o liczbę zgonów na nowotwory (14 proc. w 2013 roku). W przypadku zachorowań przypadła nam nieszczególnie zaszczytna druga pozycja (11,8 proc. w 2013 roku).

Według danych sprzed dwóch lat, jakie przedstawiła dr n. med. Maria Zwierko z Mazowieckiego Rejestru Nowotworów, więcej przypadków zachorowań na nowotwory złośliwe zarejestrowano u kobiet (9 tys. 335 pań, przeważnie po przekroczeniu 34 lat) niż u mężczyzn (8 tys. 423 panów głównie w wieku powyżej 45 lat). Nieco inaczej przedstawia się sytuacja, gdyby spojrzeć na statystykę dotyczącą liczby zgonów w zależności od płci. Kobiety może częściej chorują, ale rzadziej umierają od mężczyzn (6 tys. 44 pań przy 7 tys. 122 mężczyzn).

Płeć również determinuje prawdopodobieństwo występowania danego nowotworu. Najwięcej mężczyzn trafiło do szpitala z nowotworem płuca (21 proc., trend malejący) prostaty (16,7 proc., tu już chorych przybywa), dalej mamy nowotwór skóry (7,2 proc.), okrężnicy (6,2 proc.), pęcherza (5,7 proc.), z kolei najmniej przypadków dotyczy czerniaka skóry (2,4 proc.). U kobiet dominują nowotwory piersi (24,8 proc.), płuca (9,9 proc.), trzonu macicy (8 proc.), skóry (7,3 proc.), okrężnicy (5,3 proc.), jajnika (4,2 proc.) i podobnie, jak u płci przeciwnej, najmniej przypadków dotyczyło czerniaka skóry (2,6 proc.). Złe rokowania lekarze postawili jednej trzeciej mężczyzn chorych na nowotwór złośliwy płuca (najlepiej rokują nowotwory złośliwe jądra, tarczycy, prostaty, pęcherza, chłoniaki Hodgkina), z kolei dobre rokowania postawili jednej piątej pacjentek z nowotworem piersi (u pań najkorzystniejsze rokowania dotyczą nowotworu złośliwego tarczycy, trzonu macicy, piersi, chłoniaków Hodgkina i czerniaka skóry).

Niestety najbardziej śmiertelne wśród mężczyzn okazały się nowotwory złośliwe płuca (34,5 proc.), prostaty (8,1 proc.) i okrężnicy (8 proc.), w przeciwieństwie do raka wątroby (1,8 proc.). A jak przedstawia się sytuacja u kobiet? Najwięcej pań przegrało walkę z nowotworem płuca (17,9 proc.) i piersi (13,9 proc.). - Największą liczbę chorych tracimy w pierwszym roku od zdiagnozowania nowotworu – mówiła Maria Zwierko. Na pocieszenie warto dodać, że u obu płci (za wyjątkiem raka pęcherza u mężczyzn) wzrasta ilość osób, które zdołały skutecznie walczyć z chorobą i przeżyć kolejnych pięć lat.

Po raz kolejny zwracano uwagę na luki w danych zgłaszanych przez szpitale do rejestru nowotworów, pomimo że tego typu obowiązek nakłada prawo. - Taka sytuacja rzutuje na możliwość rozeznania się w sytuacji – klarowała prelegentka. - Zdecydowanie byłoby lepiej, gdybyśmy karty zgłoszeń otrzymywali już na pierwszym poziomie, kiedy lekarz dopiero podejrzewa możliwość występowania nowotworu, a nie z datą przyjęcia na szpitalny oddział.

Dość szeroko omawiano na konferencji nowotwory piersi. Wskazywano na trend przeprowadzania operacji oszczędzających u chorych kobiet. Usuwa się jedynie fragment piersi, przy zachowaniu węzłów chłonnych pod pachą. Amputacja piersi stanowi wyjście ostateczne (mastektomia wiąże się bowiem nie tylko z odjęciem piersi, ale i z usunięciem 10-30 węzłów znajdujących się pod pachą). Tak czy inaczej, im szybciej kobieta trafi do specjalisty tym dla niej lepiej. - Jeszcze dziesięć lat temu to chirurg decydował, co dalej czeka pacjentkę – wyjaśniał chirurg onkolog, prof. Zbigniew Nowecki. - Teraz jest wyłącznie trybikiem w całej machinie leczenia. W procesie bierze udział cały zespół osób, m. in. psychoonkolog, radioterapeuta, rechabilitant, patolog czy onkolog kliniczny.

Węzły chłonne pełnią rolę filtra. Zatrzymują takie substancje, jak bakterie czy wirusy, które mogłyby nam zagrażać. Kiedy w naszym organizmie zaczyna rozgaszczać się nieproszony gość w postaci infekcji, węzły ulegają powiększeniu. Lekarz, aby upewnić się czy w znajdującym się obok chorej piersi węźle chłonnym ulokowały się komórki nowotworowe, najpierw wstrzykuje izotop promieniotwórczy. W ten sposób rozpoznaje, do którego węzła spływa limfa z chorej piersi. W dniu operacji medyk wstrzykuje błękitny barwnik, który wraz z limfą trafia pod pachę. Dzięki temu węzeł zabarwia się na niebiesko. W ten sposób dochodzi do precyzyjnego wskazania miejsca zgromadzenia komórek nowotworowych. Jeśli w węźle ich nie będzie, wystarczy usunąć sam guzek w piersi.

Fot. Karolina Burzyńska/Portal Płock