Trzecią premierą, jaką w sezonie artystycznym 2013/2014 zaprezentuje Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego, będzie „Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna”. Szykują się niezwykłe przeżycia.
Pierwszą nowością będzie spektakl przedpremierowy zaplanowany na sobotę 31 stycznia na 19. Po spektaklu jego twórcy zapraszają zarówno przedstawicieli mediów jak i chętnych widzów na dyskusję z twórcami przedstawienia. Reżyser i scenograf to studenci ostatniego roku Akademii Teatralnej i Akademii Sztuk Pięknych, dla których „Przedstawienie...” jest spektaklem dyplomowym.
– Liczymy na fascynującą i odświeżającą dyskusję – powiedziała Monika Mioduszewska-Olszewska z działu kontaktu z widzami płockiego teatru. – Specjalnie na tę okazję przygotowaliśmy promocyjny bilet w cenie 10 zł. Już teraz zdradzić możemy, że główną rolę męską w spektaklu zagra Dorota Cempura.
„Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna” Ivo Brešana to spektakl, którego akcja rozgrywa się w zapadłej dalmackiej wsi w latach sześćdziesiątych. W trakcie spotkania Frontu Narodowego nauczyciel otrzymuje od lokalnych władz nakaz przygotowania przedstawienia. Jeden z członków FN, który w Zagrzebiu oglądał „Hamleta”, zleca przygotowanie tej właśnie sztuki. Nauczyciel protestuje, ale nie na wiele się to zdaje.
Gdy trwają próby spektaklu, losy duńskiego księcia zaczynają splatać się z intrygą, która rozgrywa się wśród mieszkańców wsi. Nieświadomie wchodzą oni w swe role, co prowadzi do prawdziwej tragedii.
Wielu miłośników teatru zna „Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna” Ivo Bresana z telewizyjnej wersji Olgi Lipińskiej z genialną kreacją Janusza Gajosa. W siermiężnej rzeczywistości lat 80. dramat Bresana był głosem prawdy i satyrą na „jedynie słuszny ustrój”. Z premedytacją był wykorzystywany jako artystyczny bunt przeciw socjalistycznej rzeczywistości.
W głównych rolach występują Dorota Cempura, Marek Walczak, Kinga Suchan (gościnnie), Katarzyna Anzorge, Sebastian Ryś, Bogumił Karbowski, Szymon Cempura i Hanna Chojnacka.
Spektakl reżyserował Grzegorz Reszka, a scenografem jest Tomasz Walesiak.
Urodzony w 1975 roku Grzegorz Reszka jest reżyserem, instruktorem teatralnym, mechanikiem lotniczym. Absolwent PWSFTviT im. Leona Schillera w Łodzi na Wydziale Organizacji Produkcji Filmowej i Telewizyjnej. To instruktor Teatralnego Stowarzyszenia ASSITEJ przy Teatrze Ochoty w Warszawie. Założyciel Kompanii Teatralnej Mamro.
– „Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna” to jeden z moich ulubionych tekstów. Zrobiłem go już z amatorami z Kompanii Teatralnej Mamro. Moim marzeniem było jednak zrealizowanie tego tekstu w teatrze profesjonalnym. Dzięki egzemplarzowi reżyserskiemu tego spektaklu dostałem się na wydział reżyserii Akademii Teatralnej – przyznał reżyser Grzegorz Reszka. – Brešan genialnie połączył historię duńskiego księcia z intrygą, która naprawdę rozgrywa się wśród tych ludzi. I nagle się okazuje, że ten tekst jest niesamowicie uniwersalny, że Hamletem może być każdy, niezależnie od szerokości geograficznej. W trakcie prób do spektaklu ci ludzie nieświadomie zaczynają wchodzić w swoje role. A wtedy dochodzi do prawdziwej tragedii.
Za scenografię odpowiada Tomasz Walesiak, student V roku wydziału Scenografii warszawskiej ASP. – Spektakl Ivo Brešana to interesujące zadanie dla scenografa – przyznał Tomasz Walesiak. – W projekcie przygotowanym pod adaptację reżysera Grzegorza Reszki starałem się zawrzeć nieprzyjemną rzeczywistość w użytych materiałach, groteskę podkreślić perspektywiczną deformacją przestrzeni, która, poprzez brak wyraźnych aluzji do czasów czy miejsc, w moim zamierzeniu jest uniwersalna. Czy dobrze wywiązałem się ze swojego zadania, ocenią Państwo sami.
Studentka piątego roku Akademii Teatralnej Kinga Suchan wcieli się w rolę Andzi, która ma odtwarzać Ofelię. – Postać Andzi jest niesamowicie ciekawa. To zderzenie chłopki ze szlachcianką – przyznała Kinga Suchan. – Jest w niej element szekspirowskiej klasyki i element ludyczności, przaśności. Podoba mi się cudzysłów, w który została wzięta moja postać. To, że jest Omelią, a nie Ofelią. Co nie znaczy, że w aspekcie psychologicznym jest w czymś gorsza od szekspirowskiej Ofelii. Ona żyje po prostu w innych, wiejskich warunkach.
Fot Archiwum Teatru Dramatycznego
Pierwszą nowością będzie spektakl przedpremierowy zaplanowany na sobotę 31 stycznia na 19. Po spektaklu jego twórcy zapraszają zarówno przedstawicieli mediów jak i chętnych widzów na dyskusję z twórcami przedstawienia. Reżyser i scenograf to studenci ostatniego roku Akademii Teatralnej i Akademii Sztuk Pięknych, dla których „Przedstawienie...” jest spektaklem dyplomowym.
– Liczymy na fascynującą i odświeżającą dyskusję – powiedziała Monika Mioduszewska-Olszewska z działu kontaktu z widzami płockiego teatru. – Specjalnie na tę okazję przygotowaliśmy promocyjny bilet w cenie 10 zł. Już teraz zdradzić możemy, że główną rolę męską w spektaklu zagra Dorota Cempura.
„Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna” Ivo Brešana to spektakl, którego akcja rozgrywa się w zapadłej dalmackiej wsi w latach sześćdziesiątych. W trakcie spotkania Frontu Narodowego nauczyciel otrzymuje od lokalnych władz nakaz przygotowania przedstawienia. Jeden z członków FN, który w Zagrzebiu oglądał „Hamleta”, zleca przygotowanie tej właśnie sztuki. Nauczyciel protestuje, ale nie na wiele się to zdaje.
Gdy trwają próby spektaklu, losy duńskiego księcia zaczynają splatać się z intrygą, która rozgrywa się wśród mieszkańców wsi. Nieświadomie wchodzą oni w swe role, co prowadzi do prawdziwej tragedii.
Wielu miłośników teatru zna „Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna” Ivo Bresana z telewizyjnej wersji Olgi Lipińskiej z genialną kreacją Janusza Gajosa. W siermiężnej rzeczywistości lat 80. dramat Bresana był głosem prawdy i satyrą na „jedynie słuszny ustrój”. Z premedytacją był wykorzystywany jako artystyczny bunt przeciw socjalistycznej rzeczywistości.
W głównych rolach występują Dorota Cempura, Marek Walczak, Kinga Suchan (gościnnie), Katarzyna Anzorge, Sebastian Ryś, Bogumił Karbowski, Szymon Cempura i Hanna Chojnacka.
Spektakl reżyserował Grzegorz Reszka, a scenografem jest Tomasz Walesiak.
Urodzony w 1975 roku Grzegorz Reszka jest reżyserem, instruktorem teatralnym, mechanikiem lotniczym. Absolwent PWSFTviT im. Leona Schillera w Łodzi na Wydziale Organizacji Produkcji Filmowej i Telewizyjnej. To instruktor Teatralnego Stowarzyszenia ASSITEJ przy Teatrze Ochoty w Warszawie. Założyciel Kompanii Teatralnej Mamro.
– „Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna” to jeden z moich ulubionych tekstów. Zrobiłem go już z amatorami z Kompanii Teatralnej Mamro. Moim marzeniem było jednak zrealizowanie tego tekstu w teatrze profesjonalnym. Dzięki egzemplarzowi reżyserskiemu tego spektaklu dostałem się na wydział reżyserii Akademii Teatralnej – przyznał reżyser Grzegorz Reszka. – Brešan genialnie połączył historię duńskiego księcia z intrygą, która naprawdę rozgrywa się wśród tych ludzi. I nagle się okazuje, że ten tekst jest niesamowicie uniwersalny, że Hamletem może być każdy, niezależnie od szerokości geograficznej. W trakcie prób do spektaklu ci ludzie nieświadomie zaczynają wchodzić w swoje role. A wtedy dochodzi do prawdziwej tragedii.
Za scenografię odpowiada Tomasz Walesiak, student V roku wydziału Scenografii warszawskiej ASP. – Spektakl Ivo Brešana to interesujące zadanie dla scenografa – przyznał Tomasz Walesiak. – W projekcie przygotowanym pod adaptację reżysera Grzegorza Reszki starałem się zawrzeć nieprzyjemną rzeczywistość w użytych materiałach, groteskę podkreślić perspektywiczną deformacją przestrzeni, która, poprzez brak wyraźnych aluzji do czasów czy miejsc, w moim zamierzeniu jest uniwersalna. Czy dobrze wywiązałem się ze swojego zadania, ocenią Państwo sami.
Studentka piątego roku Akademii Teatralnej Kinga Suchan wcieli się w rolę Andzi, która ma odtwarzać Ofelię. – Postać Andzi jest niesamowicie ciekawa. To zderzenie chłopki ze szlachcianką – przyznała Kinga Suchan. – Jest w niej element szekspirowskiej klasyki i element ludyczności, przaśności. Podoba mi się cudzysłów, w który została wzięta moja postać. To, że jest Omelią, a nie Ofelią. Co nie znaczy, że w aspekcie psychologicznym jest w czymś gorsza od szekspirowskiej Ofelii. Ona żyje po prostu w innych, wiejskich warunkach.
Fot Archiwum Teatru Dramatycznego
