Czy odżelazianie wody wpływa na jej smak i zapach?

Dlaczego w wodzie znajduje się żelazo?

Pierwiastek, jakim jest żelazo, w wodzie występuje powszechnie i naturalnie. W skorupie ziemskiej jest ogromna ilość tlenków, węglanów czy siarczków, które są postaciami m.in. żelaza. Związki te przenikają do wód podziemnych, a tym samym nasycają je właśnie tym pierwiastkiem. Wodorotlenki żelaza w słodkich wodach to stały element ich składu. W wodach bagiennych zaś, czyli w takich, które charakteryzują się kwaśnym odczynem i niewielką zawartością tlenu, stężenie wspomnianego pierwiastka jest najwyższe. 

Zażelazienie wód podziemnych może wynikać też z przemysłowej działalności człowieka. Źródłem zanieczyszczenia żelazem bywają ścieki przemysłowe, odpady z zakładów chemicznych, ścieki z rud żelaza i kopalni węgla itp.

Samo uzdatnianie wody i jej dystrybucja przez wodociągi również bywa niekiedy powodem zwiększonego stężenia żelaza. Po pierwsze przez wykorzystanie od uzdatniania soli żelaza, po drugie zaś, jako efekt korozji zbiorników wodnych, rur czy innych systemów instalacji wodociągowych. 

Czym jest odżelazianie?

Wysokie stężenie żelaza, przekraczające przepisowe normy przywodzi konieczność pozbycia się jego nadmiaru. Odżelazianie wody jest zatem takim jej uzdatnianiem, które prowadzi do zmniejszenia zawartości tego pierwiastka. Na rynku dostępne są specjalne odżelaziacze, np. z filtrem ze złożem piaskowym bądź katalitycznym, które zatrzymują cząsteczki żelaza, wcześniej napowietrzone tlenem. Filtry te najlepiej zakupić od profesjonalnych firm uzdatniających wodę, jak granimex.com.pl, ponieważ firmowe, wysokiej jakości urządzenia gwarantują rzeczywiste, efektywne pozbywanie się żelaza, czego efekty odzwierciedlone są później podczas badania zawartości pierwiastka w próbce. 

Odżelazianie — przy jakim stężeniu żelaza?

Jeśli chodzi o wodę pitną, stężenie żelaza nie powinno być większe niż 0,2 mg Fe/l. Jest to wartość uznawana za optymalną z punktu widzenia przepisów prawnych pod względem jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. Szacuje się, że w wodach podziemnych ujmowanych na zaopatrzenie ludności, początkowe stężenie żelaza może być bardzo różne, jednak badanie wody wykazać może wartość dochodzącą nawet do 40 mg/l. W przypadku wód powierzchniowych, gdzie dostęp tlenu jest dużo większy, stężenie żelaza osiąga zdecydowanie mniejsze wartości. 

Smak i zapach wody po odżelazianiu

Jeśli zastanawia nas czy pozbycie się nadmiaru żelaza z wody wpłynie na to, jak będzie smakować lub czy zmieni jej zapach, odpowiedź brzmi — tak. Zmiana ta jednak modyfikować będzie smak i woń cieczy na neutralny. Trzeba bowiem wiedzieć, że zażelaziona woda w smaku jest metaliczna i to samo dzieje się z jej zapachem, ciecz może mieć też lekko rdzawy lub bursztynowy kolor. Za charakterystyczny metaliczny posmak wody odpowiadają właśnie cząsteczki żelaza. Kiedy zostaną usunięte, problem specyficznego smaku i zapachu wody znika. To dobra wiadomość, ponieważ osoby z wrażliwymi kubkami smakowymi wyczuwają nawet najmniejszą ilość zawartego w wodzie żelaza. W tym przypadku usunięcie go z wody dzięki odżelaziaczowi będzie nie tyle kondycjonowaniem wody, aby uzyskać parametry wody zdatnej do picia, ale dostosowaniem jej do potrzeb indywidualnych. 

Niezwykle częsta konieczność pozbycia się żelaza (ale również manganu) z wody ze względu na metaliczny posmak występuje w przypadku wód ze studni głębinowych. Warto jednak wiedzieć, że oprócz pozbycia się nadmiaru pierwiastka konieczna jest w tym przypadku również dezynfekcja wody. Woda ze studni, czyli surowa, może zawierać niebezpieczne dla zdrowia mikroorganizmy. Samo odżelazianie więc i poprawa jej smaku nie wystarczy.