Już za moment Nowy Rok. W naszych głowach pojawiają się kolejne zadania i myśli, czego jeszcze nie zrobiliśmy i kiedy już zasiadamy przy stole, po prostu nie mamy siły na to, by cieszyć się ze spotkania z bliskimi. Warto więc zastanowić się, co mogę zrobić, by w tym czasie po prostu świętować.
Po pierwsze ważny jest odpoczynek, chociaż kilka minut w ciągu dnia, bez wyrzutów sumienia, warto poleżeć, zatrzymać się, zdystansować do tego, co się dzieje wokół. Pomaga też lista zadań zapisz po prostu to, co masz do zrobienia, a później zweryfikuj, czy wszystko, co napisałeś, trzeba zrobić teraz, zaraz, czy może warto z niektórych zrezygnować, inne przełożyć. Zyskujemy wtedy trochę spokoju i więcej czasu.
Przede wszystkim warto zastanowić się, czego nasi bliscy potrzebują najbardziej. Gdybyśmy zadali to pytanie innym, naszej rodzinie, naszym dzieciom pewnie odpowiedzieliby tak: ,, Potrzebuję twojego czasu, twojej uwagi, twojego ciepła i uważności, potrzebuję twojej miłości”. Tak, tak często wyrażamy naszą miłość poprzez gesty: prezenty, wspaniale smaczne potrawy, to oczywiście jest piękne, ale to, co pozostanie w naszych sercach na zawsze, to czas spędzony z bliskimi, nasze wspomnienia. Proponuję też, by uważnością i miłością otoczyć siebie, by czas, który mamy przeżyć, a nie przetrwać na ostatnich oparach. Ciekawa jestem, ilu z nas zadbało o prezent dla siebie, jeśli nie, to nic straconego, ofiaruj sobie świąteczny czas, po prostu miej odwagę zadbać o siebie, ofiaruj sobie spacer, dłuższą kąpiel, popołudniową drzemkę, film, który lubisz lub po prostu nicnierobie, które przecież jest takie wspaniałe. A po świętach zabierz siebie na zakupy i wybierz dla siebie maleńki drobiazg, który sprawi, że na dłużej zatrzymasz w swym sercu magię świąt, który sprawi, że nadchodzący rok, jak każdy, będzie wyjątkowy. A że czas Bożego Narodzenia jest czasem refleksji, wybrałam taką oto opowieść z ,, Myśli na cały rok” Armina Krafta:
,, Było ciemno. Wiał zimny wiatr, kiedy strach spotkał odwagę. Pomyślał, że go nie zauważyła!. Chciał przemknąć obok odwagi, ale ta zatarasowała mu drogę. Odwaga zapytała: ,, Dokąd idziesz?”. ,, Nie wiem” – bąknął strach.- Szukam czegoś, czego jeszcze nie znam”. ,, A skąd pochodzisz?”-chciała wiedzieć odwaga. ,, Też nie wiem. Pochodzę z obszarów, dla których nie ma nazwy”.
Odwagę zdumiały tak dziwaczne odpowiedzi. Pierwszy raz usłyszała, żeby jakieś stworzenie nie miało nazwy ani domu. Przecież nawet niezapominajka dostała imię. Odwaga spojrzał w lewo i ujrzała serce. Dała mu znak. Serce już dawno nie widziało odwagi takiej podnieconej i krnąbrnej. Ale zrozumiało, co powinno uczynić. Odłożyło swoje sprawy i podbiegło do odwagi. Oboje wzięli strach między siebie i ruszyli. Droga stała się jaśniejsza, wiatr stracił na zimnie, a oni wędrowali naprzód.
Ta historyjka zawraca nam uwagę na coś istotnego dla naszego życia, nie wolno nam puszczać strachu luzem! Bo może zrobić się ciężko po Bożym Narodzeniu. Bóg dał nam odwagę i serce, abyśmy żyli odważnie i odpowiedzialnie”.
Na świąteczny czas wraz życzeniami, by każdy dzień, który jest nam dany , był dla nas możliwością wzrastania do miłości siebie, ludzi i świata.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.