Uczył fizyki, matematyki, chemii, śpiewu, historii, był kierownikiem Szkoły Podstawowej nr 17 i wicedyrektorem Budowlanki. Jan Goleniewski zmarł 29 maja. Miał 88 lat.
Profesora Jana Goleniewskiego pamiętają z pewnością uczniowie „Siedemnastki”, bo to właśnie on równo pół wieku temu organizował życie podstawówki jako jej pierwszy kierownik, a także Siedemdziesiątki i Technikum Budowlanego. Wspominają go również uczniowie Szkoły Podstawowej nr 2, których uczył matematyki, chemii, śpiewu albo przysposobienia sportowego. Bo właśnie tam pierwsze kroki jako nauczyciel-orkiestra stawiał Jan Goleniewski, który z płockimi szkołami związał całe swoje zawodowe życie. Kształcił i wychowywał płocką młodzież przez 45 lat, czyli niemal przez pół wieku!
- Zarówno uczniowie, jak i koleżanki i koledzy z pracy cenili go za wyjątkową łagodność, wyrozumiałość, serdeczność i skromność - wspominają bliscy Pana Profesora.
Jan Goleniewski urodził się 25 lutego 1927 roku w Boguszewu w powiecie rypińskim. Edukację rozpoczętą w 1934 roku, przerwał wybuch II wojny światowej. Dopiero po wojnie, już jako 18-letni mężczyzna, mógł kontynuować naukę, ale nie w szkole rejonowej, a wieczorowo, na kursach przygotowujących do egzaminów do szkoły średniej. W 1946 r. Jan Goleniewski dostał się do Liceum Pedagogicznego w Płocku.
- Liceum Pedagogiczne przed wojną dzieliło się na 4-letnie gimnazjum i 2-letnie liceum - wspomina wnuk Jana Goleniewskiego, zresztą jego imiennik Jan Goleniewski. - Jednak ze względu na duże braki kadry nauczycielskiej w powojennej Polsce 4-letnie gimnazjum trwało 2 lata, liceum nadal pozostawało 2-letnie. W liceum dostawał stypendium za wyniki w nauce, należał do kółka polonistycznego oraz był członkiem szkolnej orkiestry. Dodatkowo grał na klarnecie w kapeli zespołu ludowego „Dzieci Płocka”.
Maturę zdał w 1950 r. i rozpoczął pracę w Szkole Podstawowej nr 2 w Płocku. Uczył matematyki, chemii, śpiewu oraz przysposobienia sportowego. Dwa lata później został przeniesiony do Szkoły Ćwiczeń, a tu z kolei do poprzednio prowadzonych przedmiotów doszły jeszcze historia i fizyka. W 1954 roku decyzją Kuratorium Oświaty w Warszawie został mianowany na stanowisko kierownika Szkoły Ćwiczeń. Funkcję tę pełnił przez 11 lat. W tym okresie ukończył Studium Nauczycielskie w Toruniu w zakresie nauczania fizyki, a następnie fizykę na Uniwersytecie Łódzkim.
W roku 1965 zostało powierzono mu stanowisko kierownika dopiero co powstałej Szkoły Podstawowej nr 17 w Płocku. - To właśnie on jako pierwszy organizował pracę nauczycieli i uczniów - wspominają bliscy pana profesora. - Uzupełniał i wzbogacał, na początku skromne, wyposażenie szkoły. Był oddany całym sercem miejscu swojej pracy. Podczas jego kadencji, w 1967 roku, szkoła przyjęła imię Tadeusza Kościuszki. Następnie pracował jako nauczyciel fizyki i wychowawca w Technikum Mechanicznym (popularna „Siedemdziesiątka”), a w roku 1975 została powołany przez Kuratorium Oświaty na zastępcę dyrektora Technikum Budowlanego, gdzie pracował aż do emerytury. Po przejściu na emeryturę pracował jeszcze, ale już w niepełnym wymiarze godzin, w technikum wieczorowym dla pracujących, w szkole zawodowej i technikum odzieżowym, a także w technikum mechanicznym. Uczył głównie fizyki i chemii. Będąc już na emeryturze przepracował łącznie 12 lat. Ogólna liczba przepracowanych w szkolnictwie lat to 45.
Ze strony dyrektorów szkoły oraz władz kuratoryjnych i Ministerstwa Oświaty wyrazem uznania były liczne nagrody i odznaczenia, m.in.: Złota Odznaka za zasługi dla Województwa Warszawskiego (’68), Srebrny Krzyż Zasługi (‘69), Złoty Krzyż Zasługi (’75), Honorowa Odznaka Przyjaciół Harcerstwa (’79), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (’84), Medal Komisji Edukacji Narodowej (’86 i ’95).
Jan Goleniewski zmarł 29 maja w wieku 88 lat. Msza pogrzebowa odbędzie się 10 czerwca 2015 roku o godz. 12.00 w kościele p.w. Dobrego Pasterza w parafii Ducha Świętego na Skarpie (ul. A. Asynka). Zasłużony pedagog spocznie na zabytkowym cmentarzu przy Kobylińskiego w Płocku.
Cała redakcja Portalu Płock składa Rodzinie Zmarłego szczere wyrazy współczucia.
Fot. archiwum prywatne
