W płockim teatrze ruszyły już próby do spektaklu „Psie serce” na podstawie opowiadania Bułhakowa, którego premiery doczekamy się dopiero po wakacjach. Będzie to historia o psie Szariku, któremu w trakcie eksperymentu wszczepiono ludzki mózg, po czym ten staje się cynicznym i tchórzliwym donosicielem. Reżyserii ponownie jak przy „Boże mój” podjął się Krzysztof Prus. Trwają poszukiwania wiolonczelistki.
Ostatni raz na podobny reżyserski krok zdecydował się Andrzej Maria Marczewski w styczniu 1983 roku. Tym razem zadanie wziął na siebie Krzysztof Prus, natomiast produkcji podjęła się zachęcona sukcesem spektaklu „Boże mój” agencja artystyczna „Nowakowski Impresariat”.
Michał Bułhakow zadaje pytanie, co mogłoby wyjść z prób stworzenia nowego, lepszego człowieka. I tak oto przy rozbrzmiewających hasłach rewolucji proletariackiej profesor Preobrażeński decyduje się na szalony eksperyment i wszczepia ludzki mózg psu Szarikowi. Efekty okazują się zgoła odmienne od upragnionych. Z porządnego, poczciwego psa Szarik zaczyna uosabiać wraz z dalszymi wydarzeniami wszystko to, co złe. Jakby tego było mało, w jednej ze scen w mieszkaniu profesora zjawi się komitet rewolucyjny, który początkowo wydaje się składać z czterech mężczyzn. Po czasie okazuje się, że co najmniej jeden z nich to... przebrana kobieta.
Czy rewolucja zawsze przynosi tragiczne, niszczycielskie żniwo? Czym są nasze dzisiejsze rewolucje, w tym ta dotycząca płci? Na takie pytania zamierza odpowiedzieć Krzysztof Prus. - Bułhakow, lekarz i syn teologa, miał, jak się wydaje, duchowo zdrowy stosunek do rewolucji – twierdzi w wywiadzie udzielonym Monice Mioduszewskiej-Olszewskiej z płockiego teatru. - Podzielam jego pogląd na rewolucję. Uważam, że może się udać, o ile słowo rewolucja pozbawimy pierwszej litery. (...) Z jednej strony widzimy kobiety odgrywające męskie role, z drugiej coraz więcej zniewieściałych młodzieńców. Mamy nawet cały ruch, który mimo że firmuje się angielskim słowem oznaczającym płeć, to utrzymuje, że to słowo znaczy coś innego niż znaczy, że jego pierwotnego, funkcjonującego w słownikach znaczenia nie należy brać zbyt poważnie, bo przecież cała ta płeć to tylko społeczna umowa, a nie coś, co przydarza się nam naprawdę.
Jaki przekaz zamierza nam sprezentować reżyser? Już teraz zapowiada, że puenta może okazać się nieco inna niż w oryginalnym opowiadaniu, mniej optymistyczna. - Najpiękniejszego uczucia doświadczam wtedy, gdy wiem, że mój widz w trakcie spektaklu śmieje się, na końcu płacze, a w drodze do domu zaczyna myśleć. Marzy mi się, żeby tak było i tym razem. W takich momentach wyraźnie widzę, że niepotrzebne nam są żadne rewolucje.
Muzyka do spektaklu będzie grana na żywo. Skomponuje ją Marcin Krakowiak, znany jako Ahura Mazda. Jest multiinstrumentalistą, potrafi grać na wiolonczeli i gitarze, wykonuje partie wokalne, komponuje. Sięga po muzykę elektroniczną.
Teatr ogłosił casting na wiolonczelistkę. Wymagania: wiek od 20 do 40 lat, ukończona co najmniej szkoła muzyczna II stopnia. Kandydatki powinny przygotować jeden krótki utwór oraz przesłać CV na adres: literacki@teatrplock.pl do piątku, 12 czerwca. Nabór odbędzie się w budynku Teatru Dramatycznego w Płocku 15 czerwca o godzinie 14.00. Koszty dojazdu trzeba pokryć z własnej kieszeni.
Fot. Materiały prasowe - Teatr Dramatyczny w Płocku
