W polskim systemie antydopingowym instytucje mające na celu walczyć ze zjawiskiem dopingu to Zakład Badań Antydopingowych, polskie związki sportowe oraz Komisja do Zwalczania Dopingu w Sporcie.
Doping w Polsce
W polskim systemie antydopingowym instytucje mające na celu walczyć ze zjawiskiem dopingu to Zakład Badań Antydopingowych, polskie związki sportowe oraz Komisja do Zwalczania Dopingu w Sporcie. Każdy z podanych podmiotów pełni bardzo ważną funkcję. Zadaniem Komisji jest kreowanie polityki antydopingowej, przeprowadzanie regularnych kontroli i dokonywanie oceny czy dany sportowiec czasem nie naruszył przepisów antydopingowych. Obowiązkiem laboratorium jest natomiast analizowanie próbek pobranych od zawodników przez Komisję i przedstawianie Ich wyników. Polskie związki sportowe są odpowiedzialne za przeprowadzanie antydopingowych postępowań dyscyplinarnych. Dzięki pojawieniu się nowych przepisów antydopingowych polskie związki sportowe mogą także delegować uprawnienie dotyczące orzekania w sprawach o naruszenie przepisów antydopingowych panelowi dyscyplinarnemu pracującymi przy Komisji.
Komisja do Zwalczania Dopingu w Sporcie
Jest to organizacja założona już w roku 1988, funkcjonująca do tej pory w polskim systemie antydopingowym. Najpierw działała jako Komisja Antydopingowa, po czym zmieniono jej nazwę na Rada do Zwalczania Dopingu w Sporcie. W roku 1993 została przekształcona w Komisję do Zwalczania Dopingu w Sporcie. Zarówno Rada czy też Komisja nazwane były ciałami plenarnymi, czyli były odpowiedzialne za realizację jak i kreowanie polityki antydopingowej w naszym kraju. Z czasem w Komisji wyodrębniły się struktury o charakterze zawodowym, między innymi tak zwane Biuro Komisji. Wraz z upływem lat zmieniały się metody walki z dopingiem, tworzone były coraz to bardziej złożone programy antydopingowe. Poszerzono je o prowadzenie działań wywiadowczych, edukację i postępowania dyscyplinarne. Na walkę z dopingiem zaczęto przeznaczać o wiele wyższe środki pieniężne, zatrudniono także dodatkowych pracowników. Prezydent Andrzej Duda podpisał ustawę z dnia 6 grudnia 2018 roku dotyczącą zmian w ustawie o zwalczaniu dopingu w polskim sporcie. Jej zadaniem jest dostosowanie krajowego systemu antydopingowego do międzynarodowych standardów, które ostatnimi czasy uległy zmianie.
Doping w MMA
W naszym kraju MMA jest całkowicie wolne od jakichkolwiek kontroli w zakresie dopingu. Zjawisko dopingu w naszym kraju jest bardzo często spotykane, wiedzą o tym eksperci, jak i fani tego sportu walki. Organizatorzy nie sprawdzają na razie swoich zawodników, być może wiąże się to z brakiem funduszy na badania. Przyjmuje się, iż aż 70 procent zawodników MMA przyjmuje zabronione środki.
Badać czy lepiej przemilczeć temat?
Jeśli badania zostaną wprowadzone do MMA mogą one skutkować całkowitym zrujnowaniem wizerunku wielu gwiazd MMA w naszym kraju. Jako przykład utraty wizerunku można podać wpadkę Andersona Silvy, który po tym zdarzeniu stracił wielu wiernych fanów. Nie wiadomo co by się stało, gdyby w Polsce wybuchła afera z udziałem takich gwiazd jak Materla, Pudzianowski czy Chalidow. MMA jest sportem nie do końca czystym, problem z dopingiem w tym sporcie walki jest ogromny. Sterydy anaboloczne czy koksy są najczęściej spotykanym środkami dopingującymi.Zabiegi wykorzystywane przez początkujących, jak i bardziej zaawansowanych zawodników są bardzo podobne do siebie. Wszystko zależy od tego, ile funduszy posiada zawodnik i jak jest już zaawansowany dopingowo.
Najbardziej efektywne i popularne stosowane substancje zakazane to:
1. Testosteron
Powszechnie stosowany, doceniamy i skuteczny. Staje się coraz bardziej „legalny” szczególnie w sporcie, jakim jest MMA. Tworzy on bazę, czyli jest podstawowym składnikiem całości cyklów, jakie przyjmuje dany sportowiec. Testosteron dobrze poprowadzony w organizmie przyspiesza regenerację włókien mięśniowych. Odpowiada za wzmocnienie anabolizmu mięśni, poprawia ich siłę przy tej samej wadze ciała lub jej wzroście. Wyższy poziom testosteronu poprawia samopoczucie, libido. Sterydy typu testosteron sprawiają iż, zawodnik staje się również lepiej zmotywowany i agresywniejszy co pomaga w trakcie walki.
2. Stanazolol
Środek stosowany niezwykle często cieszy się największą popularnością wśród sterydów anaboloczno androgennych. Najczęściej spotkać go można pod nazwą Winstrol. Odpowiada przede wszystkim za zwiększenie siły, dynamiki i wytrzymałości organizmu. Działa niekorzystnie na układ ruchowy, zmniejsza treść stawową. Skutki uboczne wynikające z przyjmowania tej substancji można zmniejszyć poprzez właściwe jej dawkowanie i łączenie stanazololu z małą dawką nandarnolonu. Taki zabieg stosuje się zwłaszcza w przypadku sportów kontuzjogennych.
3. Masteron
Wpływa na zwiększenie agresji, efektywne wykorzystanie potencjału cyklu, symbolizuje również jakość przyrostów. Inna jego nazwa to Drostanolon. Jest to środek stosunkowo bezpieczny w przeciwieństwie do poprzedników. Nie wywołuje uciążliwych skutków ubocznych. Stosuje się go z odpowiednimi SAA. Odpowiada za wzmożenie potencjału cyklu, dzięki czemu osoba może lepiej go wykorzystać. Podnosi poziom agresji oraz mobilizacji. Pomaga w częściowej kontroli skutków ubocznych, jakie występują przy korzystaniu z testosteronu, czyli retencja wody podskórnej. Wpływa także pozytywnie na wygląd zawodnika i poziom tkanki tłuszczowej.
4. Erytropoetyna
Zwiększa produkcje czerwonych krwinek przez szpik kostny. Dzięki tej substancji wytrzymałość tlenowa zawodnika ulega poprawie, zwiększa się także skok dynamiki. Wyniki szybkościowe, siłowe i wytrzymałościowe poprawiają się. Erytropoetyna wpływa korzystnie na procesy oddychania oraz metabolizmu. Niewłaściwe przyjmowanie tej substancji może doprowadzić do utraty zdrowia, a nawet śmierci.
W każdym sporcie istnieją dalej tematy tabu. Bez wątpienia doping jest jednym z nich. Jest to temat dosyć często pomijany i nieakceptowany. Jednak w polskim sporcie coraz częściej wychodzą na światło dzienne afery z udziałem znanych i lubianych sportowców. Sporty walki opierają się na tych samych prawach co pozostałe sporty. Tutaj także, aby zwiększyć swoje osiągi, sportowcy korzystają z niedozwolonych substancji. Mimo wielu instytucji antydopingowych i posiadanej wiedzy dalej słyszy się o wpadkach.