![Proboszcz odkrył tajemnice fary [FOTO] - Zdjęcie główne](https://static.ddbelchatow.pl/plock/articles/image/e0aecd4b-053b-4007-9019-4a20aad336fc)
– Przewodnicy oprowadzający wycieczki po Płocku opowiadają, że część fary osunęła się do Wisły. Nie jest to jednak zgodne z prawdą – mówił podczas spotkania w Domu Damstadt prof. Robert Kunkiel.
– Obecna fara jest „krótsza” niż przed wiekami – przyznał prof. Robert Kunkel, historyk architektury z Politechniki Warszawskiej. – Nie ma jednak mowy o osunięciu się części kościoła do Wisły. Rzeka jest przecież dość daleko. Efekt „skrócenia” świątyni wynika stąd, że jej przód i tył zostały zabudowane.
Podczas spotkania po raz pierwszy mogliśmy dowiedzieć się, jak przebiegały prace przy renowacji płockiej fary. Opowiadali o nich proboszcz Wiesław Gutowski, ks. prof. Michał Grzybowski, prof. Robert Kunkel oraz archeolog Zofia Zawadzka.
Pierwszy etap renowacji jednego z najstarszych kościołów w naszym mieście pochłonie ponad 4,5 miliona złotych. Aż 3,7 mln. pochodzi z funduszy Unii Europejskiej, a 800 tysięcy to wkład własny fary. Prace, które rozpoczęły się w czerwcu, obejmowały między innymi: dokończenie remontu elewacji, wymianę tynków wewnętrznych, wymianę posadzek, remont schodów na chór oraz więźby dachowej i wymianę okien.
– Ktoś mógłby zapytać, po co remont, po którym środek kościoła wygląda wciąż tak samo – mówił ks. Wiesław Gutowski, proboszcz parafii św. Bartłomieja. – Ale polichromią, obrazami i malaturą zajmować się będziemy w drugim etapie renowacji naszej świątyni.
Zanim rozpocznie się drugi etap, trzeba dokończyć pierwszy. Wszystko wskazuje na to, że może się to stać już niebawem. – Wszystkie nabożeństwa i modlitwy wciąż odbywają się w namiocie. Mam jednak nadzieję, że Pasterka odprawiona zostanie już w kościele – powiedział ks. Wiesław Gutowski.
Ks. prof. Michał Grzybowski w typowym dla siebie stylu opowiadał o historii świątyni, która w 2009 roku obchodziła 650-lecie swojego powstania. Podkreślił, że fara jest jednym z trzech miejsc kultu w Płocku, obok katedry i kościoła podominikańskiego, która przetrwała przez wieki bez zmiany swoich funkcji.
Kościół został ufundowany przez króla Kazimierza Wielkiego. Został zbudowany w stylu gotyckim z ołtarzami i kaplicami dla poszczególnych cechów. – Pierwotnie było aż 5 kaplic i 22 ołtarze – mówił ks. prof. Michał Grzybowski. – Główny ołtarz wraz z prezbiterium pobudowany został od strony dzisiejszego ratusza.
Prof. Robert Kunkel tłumaczył, że tradycją samorządów w dawnych wiekach było budowanie „miejskich” kościołów na narożnych działkach przy rynku. Tak właśnie była budowana świątynia w Płocku. Bardzo efektowna, o czym świadczy chociażby rozeta, stanowiąca zazwyczaj przywilej kościołów katedralnych. Jej ślady odkryte zostały na jednej ze ścian podczas trwającej obecnie renowacji. Nie jest to jednak jedyne interesujące odkrycie dokonane przez zespół pracujący pod kierunkiem prof. Roberta Kunkela.
– Zanim rozpoczęły się prace restauracyjne, ta świątynia wyglądała niemal jak dom mieszkalny – mówił prof. Robert Kunkel. – Udało nam się jednak ustalić hipotetyczny wygląd dawnej konstrukcji. Najciekawsza z punktu widzenia historyków jest ściana południowo-zachodnia, położona od strony Wisły. To właśnie tamtędy do fary wchodził król Kazimierz Wielki.
Zofia Zawadzka zwróciła uwagę na bardzo interesujący z archeologicznego punktu widzenia aspekt. Udało się bowiem odkryć, że fara była również miejscem pochówku. Prawdopodobnie chowane tam były osoby należące do stanu duchownego. Zwróciła przy tym uwagę na fakt, że ze względu na ograniczenia czasowe i finansowe nie dało się przeprowadzić badań archeologicznych w pełnym zakresie. – Ale może dzięki temu nasi potomni zdołają tu coś jeszcze odkryć – powiedziała pół żartem pół serio Zofia Zawadzka.
Fot. Tomasz Paszkiewicz/Portal Płock
– Obecna fara jest „krótsza” niż przed wiekami – przyznał prof. Robert Kunkel, historyk architektury z Politechniki Warszawskiej. – Nie ma jednak mowy o osunięciu się części kościoła do Wisły. Rzeka jest przecież dość daleko. Efekt „skrócenia” świątyni wynika stąd, że jej przód i tył zostały zabudowane.
Podczas spotkania po raz pierwszy mogliśmy dowiedzieć się, jak przebiegały prace przy renowacji płockiej fary. Opowiadali o nich proboszcz Wiesław Gutowski, ks. prof. Michał Grzybowski, prof. Robert Kunkel oraz archeolog Zofia Zawadzka.
Pierwszy etap renowacji jednego z najstarszych kościołów w naszym mieście pochłonie ponad 4,5 miliona złotych. Aż 3,7 mln. pochodzi z funduszy Unii Europejskiej, a 800 tysięcy to wkład własny fary. Prace, które rozpoczęły się w czerwcu, obejmowały między innymi: dokończenie remontu elewacji, wymianę tynków wewnętrznych, wymianę posadzek, remont schodów na chór oraz więźby dachowej i wymianę okien.
– Ktoś mógłby zapytać, po co remont, po którym środek kościoła wygląda wciąż tak samo – mówił ks. Wiesław Gutowski, proboszcz parafii św. Bartłomieja. – Ale polichromią, obrazami i malaturą zajmować się będziemy w drugim etapie renowacji naszej świątyni.
Zanim rozpocznie się drugi etap, trzeba dokończyć pierwszy. Wszystko wskazuje na to, że może się to stać już niebawem. – Wszystkie nabożeństwa i modlitwy wciąż odbywają się w namiocie. Mam jednak nadzieję, że Pasterka odprawiona zostanie już w kościele – powiedział ks. Wiesław Gutowski.
Ks. prof. Michał Grzybowski w typowym dla siebie stylu opowiadał o historii świątyni, która w 2009 roku obchodziła 650-lecie swojego powstania. Podkreślił, że fara jest jednym z trzech miejsc kultu w Płocku, obok katedry i kościoła podominikańskiego, która przetrwała przez wieki bez zmiany swoich funkcji.
Kościół został ufundowany przez króla Kazimierza Wielkiego. Został zbudowany w stylu gotyckim z ołtarzami i kaplicami dla poszczególnych cechów. – Pierwotnie było aż 5 kaplic i 22 ołtarze – mówił ks. prof. Michał Grzybowski. – Główny ołtarz wraz z prezbiterium pobudowany został od strony dzisiejszego ratusza.
Prof. Robert Kunkel tłumaczył, że tradycją samorządów w dawnych wiekach było budowanie „miejskich” kościołów na narożnych działkach przy rynku. Tak właśnie była budowana świątynia w Płocku. Bardzo efektowna, o czym świadczy chociażby rozeta, stanowiąca zazwyczaj przywilej kościołów katedralnych. Jej ślady odkryte zostały na jednej ze ścian podczas trwającej obecnie renowacji. Nie jest to jednak jedyne interesujące odkrycie dokonane przez zespół pracujący pod kierunkiem prof. Roberta Kunkela.
– Zanim rozpoczęły się prace restauracyjne, ta świątynia wyglądała niemal jak dom mieszkalny – mówił prof. Robert Kunkel. – Udało nam się jednak ustalić hipotetyczny wygląd dawnej konstrukcji. Najciekawsza z punktu widzenia historyków jest ściana południowo-zachodnia, położona od strony Wisły. To właśnie tamtędy do fary wchodził król Kazimierz Wielki.
Zofia Zawadzka zwróciła uwagę na bardzo interesujący z archeologicznego punktu widzenia aspekt. Udało się bowiem odkryć, że fara była również miejscem pochówku. Prawdopodobnie chowane tam były osoby należące do stanu duchownego. Zwróciła przy tym uwagę na fakt, że ze względu na ograniczenia czasowe i finansowe nie dało się przeprowadzić badań archeologicznych w pełnym zakresie. – Ale może dzięki temu nasi potomni zdołają tu coś jeszcze odkryć – powiedziała pół żartem pół serio Zofia Zawadzka.
Fot. Tomasz Paszkiewicz/Portal Płock
