Już w najbliższą niedzielę w zoo będą się zastanawiać, co było pierwsze, jajo czy kura. A jeśli o jajach mowa, pojawi się najprawdziwsze jajo dinozaura pożyczone specjalnie na tę okazję od kolekcjonera z innego województwa. – Zapraszamy na imprezę, żeby poczuć we własnych rękach 65 milionów lat – zachęca Magdalena Kowalkowska z płockiego ogrodu zoologicznego.
- Każdy wyobraża sobie, że jajo dinozaura powinno być duże, bo i same dinozaury takie były – śmieje się Magdalena Kowalkowska z płockiego zoo, która serdecznie zaparasza do udziału w niedzielnej imprezie "Wiosna, ach to ty". – A niekoniecznie tak jest - o czym się przekonany biorąc takie jajo do ręki.
W rzeczywistości pierwsze całe jajo dinozaura odkrył francuski rolnik w 1930 roku w trakcie przekopywania swojej winnicy. Swój wkład w szukanie gadzich mają także Polacy pracujący swojego czasu na mongolskiej części pustyni Gobi w miejscu zwanym Bajn Dzak (lub Płonącymi Wzgórzami). Jednak to Amerykanom udało się znaleźć jaja, które wywołały sporą sensację. Niektóre z nich miały kształt podłużny, 15 cm długości i niemal 20 cm obwodu, ale najciekawsze były małe, białe szczątki „zarodków” w ich wnętrzu, które początkowo wzięto za kosteczki, chociaż okazały się w istocie inkluzjami mineralnymi. Same skorupki miały tak samo twarde, jak u ptaków, i wodoszczelne.
Wkrótce potem znaleziono już cztery typy jaj od różnych gatunków dinozaurów. Po odkryciu kolejnych w Chinach, zorientowano się, że to matka wygrzebywała z piasku gniazdo, a następnie składała w tym zagłębieniu jaja, układając je w warstwy. Jednak częste burze piaskowe zasypywały gniazda tak grubą warstwą piasku, że zarodki dusiły się, a z czasem wręcz taki ciężar zgniatał jaja, a ziarka wnikały w spękane skorupki. Jeśli jednak młodym udawała się przeżyć, zawsze zgodnie z instynktem, nie opuszczały samodzielnie gniazda, tylko czekały na powrót rodziców.
W trakcie dalszych prac odkryto m. in. w gnieździe majazaura (znaczącego mniej więcej „troskliwa jaszczurza matka”) około dwóch tuzinów jaj o długości około 20 cm, a co do gniazda, miało ono dwa metry średnicy i pół metra głębokości. Odkryte gniazdo liczyło sobie 70 milionów lat, a to, które w niedzielę każdy będzie mógł wziąć sobie do ręki i zrobić sobie z nim przykładowo zdjęcie, ma 65 milionów lat. – Pożyczone jajo to w istocie skamielina, masywny kamień, ale postaramy się, aby i tak nikt go nie upuścił – dodaje Magdalena Kowalkowska. – Ważne, aby nie stawiać go w gablocie pod kluczem.
W trakcie niedzielnej imprezy jaj pojawi się znacznie więcej niż to jedno w charakterze honorowego gościa. – Zbliża się Wielkanoc, a my postaramy się pokazać, że jaja nie powinny kojarzyć się wyłącznie z kurami, ale też z innymi gatunkami zwierząt – uzupełnia Kowalkowska, stąd na wystawie jedne okazy będą tak malutkie, że być może bez lupki się nie obejdzie. Tak się może stać w przypadku jaja świerszcza, ale już niekoniecznie z jajem strusim, które po pomiarze "na życzenie" okazało się, że ma 16 cm długości.
Podczas rodzinnej imprezy nie zabraknie też prezentacji multimedialnej pt. „Ab ovo, czyli od jaja – o jajach, nie tylko ptasich”, będą zagadki, konkursy i warsztaty plastyczne związane z Wielkanocą, jak również opowieści o jajach. Cała impreza odbędzie się 22 marca w pawilonie herpetarium w godzinach 11.30 – 14.00. Wstęp jest wliczony w cenę biletu do zoo.
Fot. Jaja helodermy oraz półtorametrowe jaja na starówce malowane przez dzieci podczas zeszłorocznego Jarmarku Wielkanocnego
