Pięćdziesiąt fotografii na pięćdziesięciolecie plus wystawa Poli Dwurnik i Tadeusza Rolke - podwójnym wernisażem Płockie Towarzystwo Fotograficzne im. Aleksandra Macieszy rozpoczęło świętowanie półwiecza swojego istnienia.
W tym roku PTF obchodzi swoje 50.urodziny, a otwarta wczoraj przez prezesa Towarzystwa Artura Krasa i prezydenta Płocka Andrzeja Nowakowskiego w Płockiej Galerii Sztuki ekspozycja zainaugurowała wielkie świętowanie. Imprezę umilał rodzinny sekstet dyrektora POKIS Andrzeja Wiśniewskiego.
To był podwójny wernisaż, bo w PGS prezentowane są i zdjęcia z sesji Tadeusza Rolke z Polą Dwurnik, córką znanego malarza Edwarda Dwurnika w jej studiu malarskim, i wystawa „Szkic do portretu”, którą tworzy 50 prac członków Towarzystwa - sięgających początków jego istnienia oraz wykonanych całkiem niedawno. Data otwarcia wystawy nie jest przypadkowa - jak wyjaśniał nam Artur Kras, członkowie Towarzystwa od 1979 r. spotykają się zawsze w trzecią środę każdego miesiąca.
Jak relacjonuje Marek Konarski, płocki fotograf i członek PTF, impreza wypadła znakomicie, choć nie obyło się bez pewnego faux pas. - Przybyło sporo gości - opowiada Konarski. - Wernisaż był okazją do spotkań po latach wielu fotografów. Nie obyło się bez wzruszeń i radości. Autografy, zdjęcia, wywiady, kwiaty... Szkoda tylko, że nikt nie wspomniał o wieloletnim prezesie i historii płockiej fotografii Zbigniewie Krydzie (był prezesem PTF przez ponad 20 lat - przyp. red. ), bo od niego wszystko się zaczęło.
Nie tylko zresztą o autorze jednego z najsłynniejszych płockich zdjęć, czyli uroczego kominiarza, który do tej pory widnieje na witrynie studio fotograficznego śp. Zbigniewa Krydy, zapomniano tego wieczoru: nie wspomniano również o innych zasłużonych członkach PTF. Niezręczności sytuacji dodawał fakt, że na wernisaż zaproszono ich samych lub ich bliskich.
- Z mojej perspektywy impreza wypadła bardzo dobrze - ocenia z kolei Arkadiusz Pytlas, płocki fotograf. - Nie chciałbym oceniać tego niuansu z niewymienieniem zasłużonych członków, bo się spóźniłem i nie słyszałem początkowych przemówień. Może rzeczywiście trochę szkoda, że przy takiej okazji, jaką jest 50-lecie istnienia, nie zaakcentowano jakoś mocniej ich znaczenia dla rozwoju Towarzystwa. Z drugiej jednak strony trudno oczekiwać, by w krótkich okolicznościowych przemówieniach dało się przedstawić całą historię PTF.
Podobnie sytuację tłumaczy obecny szef Towarzystwa, Artur Kras, do którego zgłosiliśmy się z naszymi wątpliwościami. Przy okazji dowiedzieliśmy się o różnych faktograficznych zagwozdkach, które trapią członków PTF. - Przyznaję, że miałem niemały dylemat w związku z przemówieniami podczas tej uroczystości - mówi Artur Kras. - Bo niełatwo byłoby wymienić wszystkich członków zasłużonych dla Towarzystwa, a przecież nie mogłem nikogo pominąć, zwłaszcza że w uroczystości wzięli udział również ich bliscy. O samych założycielach i kolejnych prezesach, czyli Stanisławie Wlaszku, Tomaszu Pawłowskim, potem Zbyszku Krydzie, oraz wielu innych fotografach mógłbym mówić godzinami, a i tak z pewnością kogoś bym przeoczył. Za to - tak jak napisałem we wstępie do katalogu z wystawy - pokazujemy prace osób, które działały w Towarzystwie przez wiele lat, ale także tych, które tylko przez moment związały swoje losy z PTF. To chyba najcenniejsze uhonorowanie.
Ale jest jeszcze coś. Jak wyjaśnia nasz rozmówca, okazuje się, że w 50-letniej historii Towarzystwa aż roi się od faktograficznych nieścisłości. Dlatego właśnie wystawa otwarta wczoraj nosi tytuł „Szkic do portretu”, a nie „Portret”. - Nasz szkic składa się z różnych linii; grubszych i cieńszych, skończonych i tylko rozpoczętych, ledwie widocznych, właśnie dlatego, że w historii PTF jest tyle niewiadomych - wyjaśnia Kras. - Może rzeczywiście mogłem w przemówieniach wspomnieć tylko o prezesach PTF, ale i tu mamy sporo wątpliwości. Próbujemy ustalić między innymi, w którym roku Tomasz Pawłowski przestał, a Zbigniew Kryda zaczął być prezesem -w dokumentach, które posiadamy nie ma o tym mowy. Albo inny przykład: czy przez 7 lat od 1972-1979 r. Towarzystwo działało czy nie działało? Czy jeśli jego członkowie spotykali się raz na rok albo wcale to można mówić, że funkcjonowało? Albo czy założono je rzeczywiście w 1962 r. czy cztery lata później? Takich nieścisłości jest sporo.
Zagadki próbuje rozwikłać specjalny zespół, którzy przekopuje archiwa, wertuje stare czasopisma w Bibliotece Zielińskich - wszystko po to, by zdążyć przed grudniem tego roku. - Proszę pamiętać, że wystawa jedynie zainaugurowała obchody jubileuszu, z kolei 14 grudnia w Muzeum Mazowieckim zamierzamy przedstawić już w miarę spójną historię Towarzystwa - mówi szef PTF. - Wtedy na pewno nie zabraknie wspomnienia ani o Stanisławie Wlaszku, ani Zbigniewie Krydzie, Kazimierzu Jorszu, Tomaszu Pawłowskim i wielu innych zasłużonych kolegach.
Płockie Towarzystwo Fotograficzne im. Aleksandra Macieszy - jak podaje Jerzy Stefański w „Płocku od A do Z”- powstało w 1962 r., gdy grupa miłośników fotografowania postanowiła połączyć swe siły. Do 1972 r. Towarzystwo działało pod kierownictwem Stanisława Wlaszka, prawnika i fotografa. Po chwilowej stagnacji przypadającej na lata 1972-1979 nastąpiła reaktywacja PTF - w 1979 r. na jego czele stanął Tomasz Pawłowski, a w 1981 r. (na stronie Towarzystwa czytamy, że był to rok 1983) - znany płocki społecznik i fotograf - Zbigniew Kryda. Współcześnie, od 2004 r., Towarzystwu szefuje Artur Kras. Najważniejsze wystawy cykliczne organizowane przez PTF to wystawa „Mój Płock” oraz mająca zasięg ogólnopolski, a nawet jeszcze szerszy - Biennale Plakatu Fotograficznego.
Obie wystawy w PGS są czynne do 6 maja.
Fot. Marek Konarski. Pozostałe zdjęcia z wernisażu wystawy na 50. urodziny PTF można obejrzeć w naszej galerii Pięćdziesiątka z aparatem
