Jak powinna wyglądać kolejna edycja budżetu obywatelskiego? Ile będzie pieniędzy do podziału? Jak najlepiej głosować? - na ten temat płocczanie dyskutowali z prezydentem miasta.
Jesteśmy po trzech edycjach budżetu obywatelskiego. Część projektów jest w zalążkach, inne doczekały się finiszu, a kolejne są wciąż w trakcie realizacji. Prezydent Andrzej Nowakowski spotkał się w środę w przyszłej siedzibie POKiS-u przy Tumskiej 13 z mieszkańcami, radymi miejskimi i osiedlowymi, by podyskutować nad przymiarkami do nowej edycji.
Budżety z roku na rok ewoluowały, zmieniały się zasady i kwoty na projekty. Nie obyło się bez zawirowań. Spore emocje wzbudzała możliwość głosowania przez Internet, także sposób promowania swoich pomysłów, a w dodatku bardzo często brakowało właściwego oszacowania kwot zgłaszanych koncepcji, jak to było w przypadku skweru na Podolszycach czy wodnej przystani wzorowanej na historycznym dworcu wodnym. Wspominano też o kosztach użytkowania. Np. kryte boisko pod balonem z czegoś trzeba utrzymać. – Będziemy musieli co roku wpisywać do budżetu koszty jego eksploatacji, jak ogrzewanie czy doświetlenie – uświadamiał prezydent.
Jak będzie wyglądała czwarta edycja? Czy pozostać przy ostatniej formule, a może zaproponować nową? Zwiększyć czy zmniejszyć kwoty na projekty? – Rocznie wydajemy na inwestycje 150 – 200 mln zł – przypominał Andrzej Nowakowski i pytał, czy miałaby to być suma 5, 10, a może 100 mln zł?
Już od samego początku dyskusja stała się gorąca za sprawą Pawła Stefańskiego, który nie pożałował krytyki prezydentowi. – Próbujecie sprawiać wrażenie, jakby mieszkańcy rzeczywiście mieli wpływ na bieg spraw, ale jest on iluzoryczny – uznał. Osoby oceniające projekty nazwał dyletantami i podał przykład projektu studni oligoceńskiej. Według niego, ani nie ma ku temu możliwości, ani potrzeby, skoro mamy już 10 studni głębinowych.
– Efekty są widoczne, nie jest to żadna iluzja – zaoponował Nowakowski.
- Projekty z BO powinny przynosić dochody – nie dawał za wygraną mieszkaniec. – Chciałbym, aby nie było miejsca na taką radosną twórczość w rodzaju murali, ale jak na razie to odczuwam kryzys przywództwa w tym mieście. Żeglugi nie mamy, a tu pada propozycja hotelu na 14 łóżek. I znów miasto miałoby to brać na swój garnuszek?
Nie zgodził się z nim Mariusz Nosarzewski, radny osiedla Dobrzyńska. – Wówczas takie uliczki, jak na Słodkich, nie miałaby szansy na jakąkolwiek inwestycję – dowodził. Poparł też murale, które wygrały w poprzedniej edycji.
Jednak jego zdaniem, 200 tys. na projekty osiedlowe to zbyt mało z racji zróżnicowanego wieku infrastruktury. – Sale sensoryczne powinny powstawać dzięki miejskiemu budżetowi, a nie budżetowi obywatelskiemu – podkreślał. Miał jednak trochę żalu o nierówne szanse w promowaniu projektów, czego nie dostrzegał prezydent.
Radny Michał Sosnowski, radny miejski i autor zwycięskiego projektu murali historycznych w ostatniej edycji BO, uważa, że takimi kwestiami jak budowa szaletów powinien zajmować się Ratusz, a nie mieszkańcy w ramach budżetu obywatelskiego. Zanegował również możliwość głosowania przez Internet, które prowadzi do wielu nadużyć, ale spodobał mu się pomysł, by poza mobilną urną jeżdżącą po osiedlach, wyznaczyć trzy stałe miejsca głosowania (prezydent Nowakowski zasugerował Ratusz i galerie handlowe).
Zdaniem radnego, należy też lepiej oznaczyć miejsca do głosowania i wyznaczyć próg minimalny w głosowaniu nad projektami osiedlowymi, jednak prezydent od razu zaznaczył, że taki pułap nie może być zbyt wysoki. W międzyczasie zaproponowano, aby wyznaczyć taki próg procentowo (na przykład na 20 %), o czym później wspominała radna z Pradoliny Wisły Julia Chromiec.
Stowarzyszenie Nowoczesna Innowacyjna Edukacja reprezentował Mariusz Portalski, którego zastanowiło, czy projekty nie powinny zaliczać się do kategorii tzw. miękkich, inwestujących w kapitał ludzki. – Możemy wygenerować kilka takich projektów dla różnych grup wiekowych – i w odpowiedzi usłyszał, aby zgłosili konkretny projekt.
Także radny Tomasz Kominek, zaangażowany w poprzedniej edycji w projekt powstania domu seniora, zabrał głos w dyskusji. Uważał, że warto wyznaczyć corocznie z budżetu 1 % na cały BO, co dałoby kwotę 8 mln zł.
Odczytano również list płocczanina Romana Jaskulskiego. Sugerował wprowadzenie zapisu, aby do BO nie mogły aplikować te instytucje, które przynajmniej w połowie dotuje miasto.
Jeden z płocczan zgłosił pomysł konkretnego projektu: hal do gry w squasha. – Panie prezydencie, w stolicy mają takich 40, koszt jednej to 250 tys. zł, postawienie trwa zaledwie cztery dni – argumentował. – A gdyby nie było chętnych, mogłyby służyć za świetlice dla rad osiedlowych – co natychmiast podchwycił Nowakowski jako potwierdzenie, że podział na projekty ogólnomiejskie i osiedlowe jest uzasadniony. – Czy to squash, czy ścianka wspinaczkowa, polecam zgłosić projekt. No chyba, że pan Stefański taką nam zafunduje – odciął się prezydent swojemu oponentowi z początku spotkania, który dodał, że byłby to biznes jak każdy inny.
O kosztach utrzymania obiektów, pomimo dobrych intencji autorów, wspominał Waldemar Ejdys. Poparł osobistą formułę głosowania. Optował również za powiększeniem puli pieniędzy na projekty osiedlowe i zwracał uwagę, że przecież każde z 21 osiedli nie jest równomiernie zamieszkałe. Osiedla różnią się także od siebie wiekiem infrastruktury. - Projekty ogólnomiejskie wymagają innego podejścia, ponieważ wkraczają w strategię miasta. Tą niech zajmie się jakaś rada mędrców - zalecał.
Andrzej Nowakowski odparł na to, że znajdą się osiedla, gdzie w dalszym ciągu nie ma ani skrawka chodnika. Był jednak usatysfakcjonowany dyskusją. – Podążamy w dobrym kierunku, pomimo jednego głosu sprzeciwu.
Fot. Portal Płock
