Już w najbliższą sobotę płocki teatr odsłoni rąbek tajemnicy przed widzami z okazji corocznej akcji „Dotknij Teatru”. Oprócz zwiedzania, zaprasza także na próbę najnowszej sztuki, której premierę zaplanowano na 12 kwietnia.
Sobotnie zwiedzanie Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego ma związek z obchodami Międzynarodowego Dnia Teatru. Pracownicy zapraszają od godziny 11.00 na obchód po całej gęstwinie pomieszczeń kryjących się za sceną, ale nieodzownych w trakcie przygotowań do spektaklu. Z pewnością zwiedzający mogą liczyć na charakteryzatornię, zobaczą liczne kostiumy i posłuchają wielu anegdot związanych z wieloletnią działalnością płockiej placówki.
Dodatkową atrakcją będzie wstęp na próbę dramatu „Wujaszek Wania” Antoniego Czechowa w reżyserii Marka Mokrowieckiego. Darmowe zwiedzanie wyznaczone na 28 marca potrwa około dwóch godzin.
Międzynarodowy Dzień Teatru ustanowiono 54 lata temu w rocznice otwarcia paryskiego Teatru Narodów. Te polskie instytucje, które decydują się na jego organizację, planują w tym dniu rozmaite imprezy, wystawy lub podobnie jak w Płocku, proponują zwiedzanie.
Inną tradycją jest przygotowywanie na 27 marca przesłania, które następnie zostaje przetłumaczone na 22 języki. W tym roku za jego przygotowanie odpowiadał Krzysztof Warlikowski. Odwołuje się w nim do twórczości Franza Kafki, Tomasza Manna, Marcela Prousta, Johna Maxwella Coetzeego.
- Ich wspólne poczucie nieuchronnego końca świata, nie planety, ale relacji międzyludzkich, porządków i rewolt, towarzyszy nam teraz dojmująco- stwierdza pisarz w orędziu. – Nam, którzy żyjemy po końcu świata. Wobec zbrodni i konfliktów, które podpalają coraz to nowsze miejsca szybciej nawet niż wszędobylskie media nadążają za relacjami. Te pożary zresztą szybko się nudzą i bezpowrotnie znikają z prasowych doniesień, czujemy się bezradni, przerażeni i osaczeni. Nie potrafimy już budować wież, a mury, które uparcie wznosimy, nie chronią nas przed niczym. Przeciwnie, same wymagają ochrony i troski, która pożera gros naszej życiowej energii. I nie mamy już siły, żeby próbować dojrzeć to, co jest za bramą, za murem. A właśnie wobec tego powinien istnieć teatr i w tym szukać swojej mocy. Zaglądać tam, gdzie patrzenie wzbronione.
