Ulica Rewolucji Październikowej, Świerczewskiego, Nowotki - spacerując ulicami podpłockiego Bielska, trudno uwierzyć, że od upadku komunizmu minęło ćwierć wieku.
Nie trzeba długo szukać przykładów miast, które zatrzymały się przed 1989 r., gdy najistotniejszym wydarzeniem w dziejach ludzkości było zwycięstwo rewolucji w Rosji w 1917 r., Armia Czerwona była sprzymierzeńcem i wyzwolicielem, a Stalin - największym przyjacielem i genialnym wodzem. Wszak w Płocku wciąż mamy ulice Gwardii Ludowej, Franciszka Zubrzyckiego, Czerwonych Kosynierów. Nie pomogły nawet pisma kierowane w tej sprawie do władz Płocka i ówczesnego prezydenta Mirosława Milewskiego przez prezesa IPN Janusza Kurtykę, w których prosił o niezwłoczną zmianę nazw nawiązujących do zbrodniczej ideologii. Radni wymówili się troską o finanse miasta (szacowano, że koszty związane ze zmianą nazwy to ok. 200 tys. zł).
Nie lepiej jest w pobliskim Bielsku. Przyjezdni mogą przecierać oczy ze zdziwienia - swoją ulicę ma tu wciąż Karol Świerczewski i Marceli Nowotko, a nawet Rewolucja Październikowa! Równie dobrze mieszkańcy Bielska mogliby mieszkać przy ulicy „Dojścia Hitlera do władzy”. Albo „zasłużonych kolaborantów führera”. Komunistyczne relikty tym bardziej biją po oczach, że reszta to nazwy neutralne - Płocka, Sierpecka, Różana, Tulipanowa, Sosnowa, Modrzewiowa, Wiatraczna itd.
- Nie przeszkadzają panu komunistyczne nazwy ulic? - pytamy wójta Bielska.
- Ależ przeszkadzają, dlatego próbowałem je zmienić - twierdzi Józef Jerzy Rozkosz. - Ale mieszkańcom nie przeszkadza, opowiedzieli się przeciw zmianom nazw ulic.
- W jaki sposób?
- W rozmowach.
- Tak zostanie na wieki?
- Nie, na pewno w którymś momencie zostanie to zmienione. Myślę, że niedługo - ostrożnie zapowiada wójt.
Na zdjęciach: trzy niechlubne ulice w Bielsku i ulica Gwardii Ludowej w Płocku, fot. Portal Płock
