Surrogacja vs Adopcja: Różnice w ukraińskim ustawodawstwie

Choć oba oferują ścieżki do rodzicielstwa, różnią się znacznie pod względem uprawnień, procedur i dokumentacji prawnej. Przyjrzyjmy się, jak surogacja wypada w porównaniu do adopcji.

Surrogacja vs Adopcja:

Kluczowe definicje Matka surogatka nosi dziecko dla przyszłych rodziców, którzy nie mogą począć lub nosić ciąży w ramach surrogacji, czyli umowy z kobietą. Są to zasadniczo procedury wspomaganego rozrodu (ART), takie jak zapłodnienie in vitro (IVF). Z kolei adopcja jest aktem, w którym osoba lub para przyjmuje wszystkie prawa i obowiązki rodzicielskie względem dziecka, które zostało uznane za sierotę lub którego biologiczni rodzice zrzekli się praw do niego. Dziecko po adopcji zazwyczaj uzyskuje taki sam status prawny jak dziecko biologiczne.

Kryteria uprawnień

Kryteria uprawnień do surrogacji i adopcji na Ukrainie różnią się znacznie:

• Surrogacja: Do surrogacji w Ukrainie uprawnione są tylko małżeństwa, które muszą dostarczyć dokumentację medyczną potwierdzającą niepłodność lub inne medyczne przyczyny uniemożliwiające ciążę. Pojedyncze osoby oraz pary jednopłciowe nie mogą ubiegać się o surrogację zgodnie z ukraińskim prawem.
• Adopcja: Adopcja jest możliwa zarówno dla osób samotnych, jak i par spełniających kryteria wiekowe, finansowe i moralne. Kandydaci na rodziców adopcyjnych muszą mieć co najmniej 21 lat, z różnicą wieku co najmniej 15 lat między dzieckiem a rodzicem adopcyjnym.

Surrogacja na Ukrainie jest regulowana przez Kodeks cywilny, Kodeks rodzinny oraz wytyczne Ministerstwa Zdrowia. Kluczową różnicą prawną jest to, że na akcie urodzenia dziecka widnieją nazwiska rodziców genetycznych, a matka surogatka nie ma praw rodzicielskich.

 Adopcja natomiast jest regulowana przez Kodeks rodzinny, Ustawę o ochronie dzieci i dodatkowe przepisy prawne. Po zakończeniu procesu adopcyjnego, rodzice adopcyjni uzyskują pełne prawa rodzicielskie i odpowiedzialność za dziecko.

Komponent medyczny

Surrogacja wiąże się z zaawansowanymi procedurami medycznymi, szczególnie IVF. Obejmuje to stworzenie zarodka z materiału genetycznego przyszłych rodziców lub dawców, który następnie zostaje wszczepiony do macicy matki surogatki. Adopcja z kolei nie wiąże się z żadnym komponentem medycznym, ponieważ dotyczy dzieci już narodzonych.

Dokumentacja

Proces dokumentacyjny dla surrogacji i adopcji różni się złożonością i zakresem:

• Surrogacja: Umowy prawne są zawierane przed narodzinami dziecka. Umowy te określają ustalenia finansowe, opiekę medyczną oraz prawa i obowiązki stron. Po narodzinach przyszli rodzice otrzymują akt urodzenia z ich nazwiskami jako rodziców dziecka.
• Adopcja: Adopcja wymaga dokładnego procesu weryfikacyjnego przeprowadzanego przez ukraińskie władze ds. opieki nad dziećmi. Przyszli rodzice adopcyjni muszą przedstawić szczegółowy dossier, w tym dokumentację medyczną i finansową, oraz przejść obowiązkowy proces adaptacyjny. Adopcja zostaje prawnie zatwierdzona przez decyzję sądową.

Surrogacja często budzi kontrowersje etyczne, szczególnie jeśli chodzi o wynagrodzenie matek surogatek. Krytycy czasami postrzegają to jako transakcję komercyjną. Adopcja z drugiej strony jest szeroko uznawana za akt altruistyczny, zapewniający dziecku kochający dom.

Surrogacja i adopcja to dwie różne drogi do rodzicielstwa, każda z własnym zestawem zagadnień prawnych, moralnych i praktycznych. Wybór między tymi dwiema opcjami zależy od wielu czynników, takich jak przyczyny medyczne, możliwości finansowe oraz osobiste przekonania. Ukraińskie prawo wyraźnie reguluje oba te sposoby, zapewniając ochronę praw dzieci i rodziców.