Zamiast ciąć wstęgę, wciskali guziki[FOTO]

Filia Politechniki Warszawskiej pochwaliła się w piątek nowym laboratorium innowacyjnych technologii i materiałów. A to tylko wstęp do reszty planów zakrojonych do 2020 roku.

Wejście do laboratorium badawczego Politechniki Warszawskiej znajduje się od strony ul. Lasockiego lub Jachowicza 2. To niski budynek, który wymagał gruntownej przebudowy. Wymieniono drzwi, okna, instalację, a całość docieplono. Wszystko przebiegało etapami od stycznia 2014 roku. W laboratorium stoją już sprzęty i aparatura badawcza warte 1 mln 711 tys. zł, z czego dofinansowanie unijne wyniosło 1 mln. 246 tys. zł. W zdobyciu reszty kwoty pomogło miasto i firma CNH. Władze uczelni liczą na dalsze wsparcie lokalnych przedsiębiorstw, aby faktycznie doszło do transferu wiedzy między instytucją naukowo-badawczą i biznesem.

- Otrzymaliśmy grant raczej średniej wielkości, ale tyle wynosi nasz budżet na okres 10 lat – mówił pełniący rolę kierownika projektu, dr. inż. Krzysztof Kamiński. Łącznie zakupiono 17 urządzeń. Niektóre mają wyjątkowe wdzięczne nazwy, jak bęben Micro-Devala czy bęben Los-Angeles. - To unikalny zestaw badawczy do badania struktury materiałów budowlanych. W przypadku niektórych urządzeń dopiero szkolimy się z obsługi – podkreślał. Chwalił również oszczędność czasu. - Teraz wystarczy, że wybieram sobie odpowiednią normę i nacisnę guzik. Wyniki zapiszą się w komputerze i mogę obrobić je w domu. Nie siedzę, jak dawniej, całymi godzinami albo i tygodniami nad jednym projektem.

Pozostałe urządzenia to m. in. komora do badań mrozoodporności kruszywa, komora klimatyczna, automatyczna komora do badania mrozoodporności, komora do testów korozyjnych, wiertnica rurowa, prasa dwuramowa do łamania betonu, szlifierka do przygotowywania próbek, szlifierka do próbek rdzeniowych, kruszarka szczękowa, czy formy do betonu. Laboratorium dysponuje także systemem do pomiaru przepływu ciepła w materiałach budowlanych. - Piła do przygotowywania próbek jest bardzo precyzyjna – opowiadał o nowych nabytkach. - Tnie blachę, elementy stalowe, części samochodowe – wymieniał. Tylko jeden komponent z tego zestawu kosztował 250 tys. zł. - To taki nasz rodzynek – śmiał się Kamiński. Dokładnie tyle wydano na pełzarkę do betonu, którą znajdziemy tylko w trzech innych instytutach badawczych w kraju.

Produkcja tony cementu w 2010 roku wprowadziła do atmosfery ok. dwóch miliardów ton dwutlenku węgla, dlatego Kamiński przekonywał, że należy szukać nowych spoiw kompozytowych bazujących na lokalnych surowcach. Ponadto wyczerpują się zasoby dobrego, czystego żwiru. - Przyszłością jest beton przezroczysty, samonaprawialny, z dodatkiem nanokryształów - sądził wykładowca.

To jednak nie jedyne powody, dla których warto inwestować w badania laboratoryjne. - Tylko w oparciu o nasze własne wyniki badań otworzymy korzystną ścieżkę dla rozwoju całego regionu – klarował inżynier. W trakcie otwarcia laboratorium, które miałoby być wstępem do współpracy środowiska akademickiego z firmami, wyjątkowo zabrakło wstęgi. Zamiast niej wciskano trzy guziczki przy prasie do łamania betonu.

Laboratorium doczekało się uroczystego otwarcia i nowego wyposażenia, ale prace będą trwały nadal. Należy zaaranżować przestrzeń przed budynkiem. Na parking trzeba jeszcze trochę poczekać. Ale uwaga, otwarcie całości nastąpi maksymalnie za cztery lata! W perspektywie do 2020 roku powinno powstać „po sąsiedzku”  Laboratorium Badań Odnawialnych Źródeł Energii, którego budowa pochłonie 20 mln zł., jako część większego kompleksu (wraz z laboratorium przy Jachowicza 2) Centralnego Laboratorium Innowacji Technicznych i Energii Odnawialnej Politechniki Warszawskiej w Płocku. Zaprezentowano już wstępną wizualizację kilkupiętrowego budynku.

Fot. Karolina Burzyńska/Portal Płock