Szefowie Orlenu po czterech spotkaniach doszli do porozumienia z przedstawicielami 10 z 11 związków zawodowych, działających w spółce. Pracownicy koncernu otrzymają 2,4 tys. brutto nagrody rocznej, 200 zł do pensji od kwietnia i średnio po 150 zł podwyżki uznaniowej. Ale na takie rozwiązanie nie zgadza się „Solidarność 80”.
Biuro prasowe informuje, że prowadzone od kilku tygodni negocjacje ze związkami zawodowymi zakończyły się kompromisem w sprawie wzrostu wynagrodzeń w tym roku. W 2011 r. temat był przedmiotem sporu, związkowcy pikietowali przed koncernem (na zdjęciu), podczas walego, a nawet w stolicy. Argumentowali, że Orlen ma miliardowe zyski, a nie chce się nimi podzielić z załogą. Do porozumienia doszło dopiero po kilku miesiącach sporu.
Teraz czwarte, decydujące spotkanie trwało 12 godzin. Biuro prasowe podkreśla, że „porozumienie zostało zaakceptowane m.in. przez wszystkie reprezentatywne związki zawodowe, a zarząd PKN Orlen podpisał już uchwałę o wzroście wynagrodzeń w koncernie w 2012 r.”. Widać liczący ok. 400 osób związek „Solidarność 80” nie jest dla spółki „reprezentatywny”, bo porozumienia nie podpisał.
Od 1 kwietnia nastąpi obligatoryjny wzrost płacy dla każdego pracownika o 200 zł. Natomiast podwyżki uznaniowe będą realizowane od sierpnia, przy czym środki na nie przeznaczone będą naliczane w wysokości średnio 150 zł miesięcznie na pracownika. Nagrodę podzielono na dwie części: 1200 zł brutto jeszcze w marcu oraz tyle samo w grudniu.
- Cieszy, że mimo dużej rozbieżności wstępnych stanowisk, obydwu stronom udało się wypracować kompromis w ciągu kilku tygodni konstruktywnych rozmów. Ważne jest to, że w porozumieniu istotny akcent położyliśmy na uznaniowy wzrost wynagrodzeń, przeznaczając na ten cel większą niż zwykle sumę, dzięki czemu umożliwiamy menadżerom docenienie pracowników osiągających najlepsze wyniki w pracy - powiedział Jacek Krawiec, prezes Orlenu.
To, co cieszy prezesa, kompletnie nie pasuje „S 80”. - Praktyka pokazała, że uznaniowy wzrost wynagrodzeń nie zdaje egzaminu. Pieniądze nie idą na dół – alarmuje szef tego związku Jacek Woźniak. - Do ogólnej puli nie mamy zastrzeżeń, ale część obligatoryjna podwyżki powinna być wyższa, zbyt wiele zależy od menedżerów.
Biuro prasowe informuje, że prowadzone od kilku tygodni negocjacje ze związkami zawodowymi zakończyły się kompromisem w sprawie wzrostu wynagrodzeń w tym roku. W 2011 r. temat był przedmiotem sporu, związkowcy pikietowali przed koncernem (na zdjęciu), podczas walego, a nawet w stolicy. Argumentowali, że Orlen ma miliardowe zyski, a nie chce się nimi podzielić z załogą. Do porozumienia doszło dopiero po kilku miesiącach sporu.
Teraz czwarte, decydujące spotkanie trwało 12 godzin. Biuro prasowe podkreśla, że „porozumienie zostało zaakceptowane m.in. przez wszystkie reprezentatywne związki zawodowe, a zarząd PKN Orlen podpisał już uchwałę o wzroście wynagrodzeń w koncernie w 2012 r.”. Widać liczący ok. 400 osób związek „Solidarność 80” nie jest dla spółki „reprezentatywny”, bo porozumienia nie podpisał.
Od 1 kwietnia nastąpi obligatoryjny wzrost płacy dla każdego pracownika o 200 zł. Natomiast podwyżki uznaniowe będą realizowane od sierpnia, przy czym środki na nie przeznaczone będą naliczane w wysokości średnio 150 zł miesięcznie na pracownika. Nagrodę podzielono na dwie części: 1200 zł brutto jeszcze w marcu oraz tyle samo w grudniu.
- Cieszy, że mimo dużej rozbieżności wstępnych stanowisk, obydwu stronom udało się wypracować kompromis w ciągu kilku tygodni konstruktywnych rozmów. Ważne jest to, że w porozumieniu istotny akcent położyliśmy na uznaniowy wzrost wynagrodzeń, przeznaczając na ten cel większą niż zwykle sumę, dzięki czemu umożliwiamy menadżerom docenienie pracowników osiągających najlepsze wyniki w pracy - powiedział Jacek Krawiec, prezes Orlenu.
To, co cieszy prezesa, kompletnie nie pasuje „S 80”. - Praktyka pokazała, że uznaniowy wzrost wynagrodzeń nie zdaje egzaminu. Pieniądze nie idą na dół – alarmuje szef tego związku Jacek Woźniak. - Do ogólnej puli nie mamy zastrzeżeń, ale część obligatoryjna podwyżki powinna być wyższa, zbyt wiele zależy od menedżerów.
