Irańczyk Asghar Farhadi, podobnie jak większość jego rodaków i rodaczek parających się reżyserią, raczej nie nakręci filmu w Hollywood. Po seansie jego nowego utworu „Rozstanie” już w czwartek 21 czerwca w płockim Heliosie zrozumiecie, że to zła wiadomość...
W ramach „Kina Konesera” Helios proponuje 21 czerwca o godz. 18.15 jedyny seans dramatu produkcji irańskiej. Dozwolony jest od lat 15, trwa dwie godziny i trzy minuty.
„Rozstanie” zostało okrzyknięte przez krytykę arcydziełem współczesnego kina i nagrodzone na festiwalu w Berlinie Złotym Niedźwiedziem za najlepszy film, a także nagrodami aktorskimi. To opowieść o dwóch rodzinach, których losy w dramatyczny sposób splatają się ze sobą na skutek przypadkowego zbiegu okoliczności. Film w doskonały sposób łączy elementy thrillera i dramatu psychologicznego, trzymając w napięciu do nieoczekiwanego finału
Wrażliwość reżysera z Iranu jest tym, czego brakuje amerykańskiemu "kinu środka" – facet potrafi chwycić za gardło i za serce jednocześnie, wie, jak nakręcić coś mądrego, angażującego emocjonalnie i narracyjnie atrakcyjnego. W tym filmie katastrofę zwiastuje pojedyncza chwila słabości. Po rozstaniu ze swoją żoną Simin, honorowy i zapracowany Nader zatrudnia „na czarno” opiekunkę dla swojego chorego ojca. Wkrótce dochodzi do dramatu – oskarżona o kradzież i wypchnięta przez drzwi za niedopilnowanie patriarchy kobieta traci dziecko, które od czterech miesięcy nosiła w łonie. Jej zapalczywy mąż oskarża Nadera o morderstwo. Pojawiają się pytania: Nader wiedział o ciąży czy nie? Popchnął kobietę na tyle mocno, by ta spadła ze schodów, czy może jej poronienie było spowodowane czym innym?
W ramach „Kina Konesera” Helios proponuje 21 czerwca o godz. 18.15 jedyny seans dramatu produkcji irańskiej. Dozwolony jest od lat 15, trwa dwie godziny i trzy minuty.
„Rozstanie” zostało okrzyknięte przez krytykę arcydziełem współczesnego kina i nagrodzone na festiwalu w Berlinie Złotym Niedźwiedziem za najlepszy film, a także nagrodami aktorskimi. To opowieść o dwóch rodzinach, których losy w dramatyczny sposób splatają się ze sobą na skutek przypadkowego zbiegu okoliczności. Film w doskonały sposób łączy elementy thrillera i dramatu psychologicznego, trzymając w napięciu do nieoczekiwanego finału
Wrażliwość reżysera z Iranu jest tym, czego brakuje amerykańskiemu "kinu środka" – facet potrafi chwycić za gardło i za serce jednocześnie, wie, jak nakręcić coś mądrego, angażującego emocjonalnie i narracyjnie atrakcyjnego. W tym filmie katastrofę zwiastuje pojedyncza chwila słabości. Po rozstaniu ze swoją żoną Simin, honorowy i zapracowany Nader zatrudnia „na czarno” opiekunkę dla swojego chorego ojca. Wkrótce dochodzi do dramatu – oskarżona o kradzież i wypchnięta przez drzwi za niedopilnowanie patriarchy kobieta traci dziecko, które od czterech miesięcy nosiła w łonie. Jej zapalczywy mąż oskarża Nadera o morderstwo. Pojawiają się pytania: Nader wiedział o ciąży czy nie? Popchnął kobietę na tyle mocno, by ta spadła ze schodów, czy może jej poronienie było spowodowane czym innym?
